Badanie opublikowane w[{” attribute=”” tabindex=”0″ role=”link”>PLOS ONE, examined 52 children aged 6-12 who were mouth breathers and experienced halitosis.
A study conducted by researchers in Brazil demonstrates that antimicrobial photodynamic therapy, utilizing blue light to target annatto colorant, is a viable and effective treatment for halitosis in children who breathe through their mouths.
Annatto is an orange-reddish pigment derived from the seeds of Bixa orellana (achiote or urucum), a shrub native to tropical parts of the Americas.
Mouth breathing dries up the saliva, reducing its antibacterial and cleansing effects, so that halitosis is likely to worsen as a result. Halitosis is the medical term for bad breath, which may reflect local or systemic conditions such as gingivitis, periodontal disease, diabetic acidosis, hepatic failure, or respiratory infection.
An article on the study is published in the journal PLOS ONE.
The researchers selected 52 mouth-breathing children aged 6-12 with a diagnosis of halitosis confirmed using an inexpensive halimeter available from online retailers (enabling dentists to perform the diagnostic protocol easily in their consulting rooms).
The first author of the article is Laura Hermida Cardoso, a PhD candidate under the Interinstitutional Doctorate Program (Dinter) run by Nove de Julho University (UNINOVE) in São Paulo (Brazil) and the Catholic University of Uruguay (UCU) in Montevideo. The co-authors are all researchers at the Metropolitan University of Santos (UNIMES) in São Paulo state.
Antimicrobial photodynamic therapy (aPDT) consists of the administration of a photosensitizer combined with a light source at a specific wavelength, and oxygen. The procedure generates reactive oxygen species that induce bacterial cell death. Although the study only involved children, the method can treat halitosis in people of any age.
“The photosensitizer used in the study was annatto, which is reddish and was targeted by blue light from an LED [light-emitting diode] w urządzeniu fotopolimeryzującym, które większość dentystów ma obecnie w swoich gabinetach, co ułatwia przyjęcie protokołu” – powiedziała dentystka dziecięca Sandra Kalil Bussadori, ostatnia autorka artykułu i profesor zwyczajny w programie studiów podyplomowych z zakresu biofotoniki medycznej i nauk o rehabilitacji w UNINOVE.
Bussadori, która jest także profesorem zwyczajnym w UNIMES i przewodniczy Brazylijskiemu Towarzystwu Stomatologii Dziecięcej (ABOPED), wspomina, że podczas leczenia dzieci i młodzieży zaobserwowała wiele przypadków cuchnącego oddechu. „Te obserwacje skłoniły mnie do dogłębnego zbadania cuchnącego oddechu w celu opracowania prostych i skutecznych protokołów leczenia” – powiedziała.
FAPESP wsparł badanie za pośrednictwem dwóch projektów (19/14229-6 I 22/16828-7).
Przystępność
Według Bussadoriego wszelkie odniesienia do terapii fotodynamicznej w kontekście akademickim przywodzą na myśl jako pierwszą opcję zwykłą metodę wykorzystującą fotosensybilizator błękitu metylenowego i czerwone światło lasera. „Ale dlaczego nie zaoferować pracownikom służby zdrowia tańszej opcji? To właśnie ta wiedza skłoniła mnie do opracowania fotosensybilizatora do użytku z urządzeniami do fotopolimeryzacji LED, którymi stomatolodzy już dysponują. W przypadku urządzeń wyposażonych w niebieską diodę LED musielibyśmy opracować czerwony barwnik. Dlatego pomyślałam o annatto” – powiedziała.
Po kilku recepturach, eksperymentach in vitro i próbach klinicznych Bussadori udało się udoskonalić spray annato, który opatentowała w 2020 r. Strąki i nasiona annato są w stanie dojrzałym ciemnoczerwone.
52 dzieciom, które spełniły kryteria włączenia do badania, przekazano instrukcje dotyczące szczotkowania zębów pastą do zębów z fluorem i nitkowania zębów trzy razy dziennie po posiłkach przez 30 dni.
Podzielono ich losowo na dwie grupy. Jednemu podano aPDT na środkową jedną trzecią powierzchni grzbietowej języka. Drugi używał skrobaczki do języka i nie otrzymał aPDT. Jak zauważono, obie grupy stosowały szczotkowanie zębów i nitkowanie zębów.
Podczas pojedynczej sesji aPDT, fotouczulacz annato spryskano język w stężeniu 20% w ilości wystarczającej do pokrycia środkowej jednej trzeciej grzbietu (pięć rozpyleń) i pozostawiono na dwie minuty do inkubacji. Naświetlano sześć punktów z odległością 1 cm między punktami, obszarem wiązki wynoszącym 2 cm na punkt i ekspozycją 20 sekund na punkt. Przeanalizowano i porównano wyniki cuchnącego oddechu i nalotu na języku przed i po leczeniu oraz 7 i 30 dni później.
Białawy lub żółtawy nalot na języku składa się głównie z bakterii, metabolitów i resztek jedzenia, które zwykle gromadzą się w tylnej części grzbietu języka. Kilka badań wykazało, że istnieje korelacja między nalotem na języku a nadmiernym stężeniem lotnych związków siarki wytwarzanych przez bakterie, prowadzących do nieświeżego oddechu, ale badanie przeprowadzone przez Bussadoriego nie wykazało bezpośredniej korelacji między nalotem na języku a cuchnącym oddechem u dzieci oddychających przez usta. . „Wydaje się, że główną przyczyną nieświeżego oddechu u tych dzieci jest suchość w jamie ustnej wynikająca z oddychania przez usta” – stwierdziła.
Halitoza uległa znacznej poprawie w obu grupach, ale w większym stopniu w grupie, która otrzymała aPDT.
Halitoza może powodować problemy społeczne, pogarszać jakość życia i wskazywać na poważniejsze schorzenia. U dzieci może mieć negatywny wpływ na rozwój psychiczny w krytycznym okresie interakcji społecznych.
Odniesienie: „Ocena terapii fotodynamicznej za pomocą annatto i ołowiu w leczeniu cuchnącego oddechu u dzieci oddychających przez usta: Randomizowane kontrolowane badanie kliniczne” autorstwa Laury Hermidy Bruno, Amanda Rafaelly Honório Mandetta, Ana Paula Taboada Sobral, Marcela Leticia Leal Gonçalves, Elaine Marcilio Santos , Ana Laura Fossati, Juliana Maria Altavista Sagretti Gallo, Pamella de Barros Motta, Alessandro Melo Deana, Anna Carolina Ratto Tempestini Horliana, Lara Jansiski Motta, Raquel Agnelli Mesquita Ferrari, Kristianne Porta Santos Fernandes i Sandra Kalil Bussadori, 3 września 2024 r., PLOS JEDEN.
DOI: 10.1371/journal.pone.0307957
