Christopher Tidy był Kiedy miał 10 lat, po raz pierwszy rozebrał silnik.
W gaźniku – bloku maszynowym zasilającym silnik gazowy w paliwo i powietrze oraz pomagającym w zapłonie iskrowym – panował bałagan. Został zablokowany grubą warstwą zakrzepłego paliwa i pyłu. Tidy dostrzegł problem i tak się złożyło, że miał w pobliżu kilka narzędzi i płonącą ciekawość, jak dokładnie to działa i co może zrobić, aby to naprawić. Szybko przerodziło się to w próbę „złożenia czegoś w rodzaju silnika Frankensteina” z części wielu wyrzuconych silników benzynowych. Rozebrał dudniącą maszynę kawałek po kawałku, aż znalazł wadliwe części, następnie oblał gaźnik benzyną, a następnie wodą i płynem do mycia naczyń, po czym wyszorował go do czysta szczoteczką do zębów. Gaźnik stał błyszczący i czysty na półce, dopóki nie sprzedał go komuś, kto szukał odpowiedniej części.
Od tego czasu Tidy nadal miał ochotę rozmontowywać rzeczy rękami, sprawdzać, jak działają i, miejmy nadzieję, poprawiać ich działanie. Szybko zdał sobie sprawę, że nie zawsze jest tak łatwo po prostu z radością rozebrać coś na części.
Możliwość naprawy produktu to problem, który staje się coraz bardziej palący. Grupy wsparcia, takie jak iFixit I PIRG prowadzili kampanię na rzecz zwiększenia możliwości naprawy produktów w USA, Kanadzie i na całym świecie. W ostatnich latach Unia Europejska wprowadziła zaawansowane przepisy, które nakładają na firmy obowiązek umożliwienia użytkownikom naprawy własnych urządzeń. Wysiłki te doprowadziły do tego, że firmy takie jak Apple i Samsung wdrożyły programy naprawcze, które ułatwiają klientom naprawę własnych telefonów, tabletów i innych małych urządzeń elektronicznych. Mimo to ludzie każdego dnia generują astronomiczną ilość odpadów, głównie dlatego, że mamy tendencję do wyrzucania zepsutych rzeczy, zamiast zastanawiać się, jak je ponownie wykorzystać lub naprawić.
Tidy chce pomóc w tym procesie i podejść do niego od źródła: koncentrując się na projektowaniu produktu i próbując zapewnić ramy, w jaki sposób można go skierować w kierunku, w którym łatwiej jest go naprawić.
Od czasu rozebrania pierwszego silnika Tidy przez całą karierę inżynierską i akademicką skupiał się na naprawianiu różnych rzeczy. (Poza krótką wycieczką pod koniec lat 90., podczas której pomagał zaprojektować na potrzeby serialu robota nastawionego na zniszczenie Wojny robotówStudiował inżynierię mechaniczną na Uniwersytecie w Cambridge, a następnie wykładał inżynierię i pracował nad projektami w szkołach w Niemczech, Rosji oraz w Laboratorium Robotyki Polowej i Kosmicznej na MIT w Cambridge w stanie Massachusetts. Tidy ma obecnie 42 lata i prowadzi ochotniczy warsztat naprawczy w Ladybrand w Republice Południowej Afryki. To nie jest firma, to po prostu przestrzeń, którą wykorzystuje do majsterkowania lub pomagania innym w naprawie lamp, ciężarówek i tosterów.
Po latach spędzonych w tym warsztacie Tidy zebrał kilka świetnych pomysłów na temat tworzenia produktów łatwiejszych do naprawy.
Myśl inaczej
Tidy ma nadzieję zainspirować projektantów produktów do skupienia się na tworzeniu trwałych produktów. Jest to przedsięwzięcie, które rozumie po karierze związanej z projektowaniem produktów i zobaczeniem, jak marnotrawny jest ten proces. Problem polega na tym, że projektant produktu musi wprowadzić produkt na rynek po określonej cenie i przy określonym budżecie na rozwój, a to, co musi stanowić dla niego priorytet, nie zawsze przekłada się na trwały produkt końcowy. Inżynierowie mechanicy opracowujący produkt mogą mieć wrażenie, że są ciągnięci w wielu różnych kierunkach, mówi Tidy, koncentrując się przede wszystkim na preferencjach konsumentów, szybkości produkcji i utrzymaniu niskich kosztów. Często zapomina się o projektowaniu z myślą o naprawie. Tidy chciała coś zrobić, aby to naprawić.
