Galaktyka spiralna NGC 1637 ukazuje ciągłe powstawanie gwiazd i wpływ supernowych, takich jak SN 1999EM, na kształtowanie struktury galaktyki i ewolucję gwiazd.
To nowe Kosmiczny Teleskop Hubble’a zdjęcie przedstawia NGC 1637, galaktykę spiralną położoną 38 milionów lat świetlnych od nas, w gwiazdozbiorze Erydana.
Zdjęcie jest częścią programu badawczego skupiającego się na badaniu powstawania gwiazd w pobliskich galaktykach. Gwiazdy rodzą się w zimnych, pyłowych obłokach gazu, które zapadają się pod wpływem własnej grawitacji. W miarę wzrostu te młode gwiazdy wpływają na swoje otoczenie, emitując światło gwiazd, wytwarzając wiatry gwiazdowe i uwalniając potężne wypływy. Procesy te wspólnie regulują szybkość powstawania nowych generacji gwiazd, kształtując przyszłość galaktyki.
Dowody powstawania gwiazd są rozproszone po całej NGC 1637, jeśli wiesz, gdzie szukać. Ramiona spiralne galaktyki usiane są czymś, co wygląda na różowe obłoki, a wielu z nich towarzyszą jasne, niebieskie gwiazdy. Różowawy kolor pochodzi od atomów wodoru wzbudzonych światłem ultrafioletowym młodych, masywnych gwiazd. Kontrastuje to z ciepłą, żółtą poświatą centrum galaktyki, w którym znajduje się gęsto upakowany zbiór starszych, bardziej czerwonych gwiazd.
Gwiazdy, które rozświetlają miejsca ich narodzin, żyją stosunkowo krótko, a wiele z nich eksploduje jako supernowe zaledwie kilka milionów lat po narodzinach. W 1999 roku NGC 1637 była gospodarzem supernowej, zwięźle nazwanej SN 1999EM, która została okrzyknięta najjaśniejszą supernową zaobserwowaną w tym roku. Kiedy masywna gwiazda wygasa jako supernowa, eksplozja na krótki czas przyćmiewa całą jej macierzystą galaktykę. Chociaż supernowa oznacza koniec życia gwiazdy, może również przyspieszyć powstawanie nowych gwiazd poprzez kompresję pobliskich obłoków gazu, rozpoczynając cykl życia gwiazdy od nowa.
