Podczas swojej pracy w Chelsea Hayes była znana jako bezwzględna zwyciężczyni, która poprowadziła ją do pięciu kolejnych tytułów mistrza ligi kobiet w latach 2019–2024, będąc po drodze gotowa do poświęceń i trudnych decyzji.
W klubowym dokumencie DAZN z 2022 r. pokazano, jak wygłaszając przemówienie zespołowe, obiecała zastąpić swoich zawodników i „znaleźć lepszych”, jeśli nie spełnią swoich oczekiwań.
Poza boiskiem Hayes regularnie prowadzi rozmowy na temat zdrowia kobiet, poruszając takie tematy, jak cykl menstruacyjny i dobro zawodników.
Kapitan Chelsea i obrończyni Anglii Millie Bright określiła kiedyś Hayesa jako „mentora, przyjaciela i trenera życia”, dodając, że to „coś więcej niż gra pod jej okiem w piłkę nożną”.
Podobną bezwzględność cechuje Wiegmana.
Przejmując stery, nie traciła czasu na powołanie nowego kapitana reprezentacji Anglii, wręczając opaskę Leah Williamson i pozostawiając Steph Houghton poza składem na Euro 2022.
Ale pragmatyzm cechuje także Wiegmana, skrupulatnego planistę, którego doświadczony holenderski trener Foppe de Haan określił jako „pracoholika”.
Napastniczka Beth England powiedziała w 2023 roku: „Mówi nam, kiedy wszystko jest nie tak, i nie wstydzi się być dzika i brutalna, kiedy trzeba”.
Wiegman, zanim zaczęła pracować jako trenerka, była nauczycielką i opiekuje się swoimi zawodnikami, a niektórzy nazywają ją osobą „podobną do matki”.
„Rzeczywistość jest taka, że moje życie przed Sariną Wiegman i moje życie po Sarinie Wiegman jest zupełnie inne” – powiedziała w zeszłym roku bramkarz Mary Earps.
