Chuck Woolery, sympatyczny, płynnie mówiący gospodarz teleturniejów „Koło fortuny”, „Love Connection” i „Scrabble”, który później został prawicowym podcasterem, kpiącym z liberałów i oskarżającym rząd o kłamstwa na temat Covid-19, ma zmarł. Miał 83 lata.
Mark Young, współgospodarz podcastu i przyjaciel Woolery’ego, powiedział w e-mailu z początków niedzieli, że Woolery zmarł w swoim domu w Teksasie w obecności swojej żony Kristen. „Chuck był drogim przyjacielem i bratem oraz wspaniałym człowiekiem wiary. Życie bez niego nie będzie takie samo” – napisał Young.
Woolery, ze swoim wyglądem idola z poranków, uczesanymi włosami i swobodą dowcipnych przekomarzań, został w 2007 roku wprowadzony do Galerii sław amerykańskiego teleturnieju i zdobył nominację do nagrody Emmy w 1978 roku.
W 1983 roku Woolery rozpoczął 11-letnią pracę jako gospodarz telewizyjnego programu „Love Connection”, dla którego ukuł zdanie: „Wrócimy za dwie minuty i dwie sekundy”, a podpis złożony dwoma palcami nazwano „2 i 2.” W 1984 r. był gospodarzem programu telewizyjnego „Scrabble”, a do 1990 r. prowadził jednocześnie w telewizji dwa teleturnieje.
„Love Connection” – na długo przed pojawieniem się aplikacji randkowych – miał założenie, że samotny mężczyzna lub samotna kobieta oglądają taśmy z przesłuchań trzech potencjalnych partnerów, a następnie wybierają jednego na randkę.
Kilka tygodni po randce gość siadał z Woolery przed publicznością w studiu i opowiadał wszystkim o dacie. Publiczność głosowała na trzech uczestników, a jeśli zgodziła się z wyborem gościa, „Love Connection” zaproponowało zapłatę za drugą randkę.
W 2003 roku Woolery powiedział dziennikowi The Philadelphia Inquirer, że jego ulubionym zestawem nierozłączek był mężczyzna w wieku 91 lat i kobieta w wieku 87 lat. „Miała tak mocno pomalowane oczy, że wyglądała jak skradziona Corvette. Był tak stary, że powiedział: „Pamiętam wagony”. Biedny facet. Zabrała go na lot balonem.
Inne ważne wydarzenia w karierze obejmowały prowadzenie programów „Lingo”, „Greed” i „The Chuck Woolery Show”, a także prowadzenie krótkotrwałego wznowienia konsorcjalnego „The Dating Game” w latach 1998–2000 oraz niefortunnego talk show z 1991 r. . W 1992 roku zagrał siebie w dwóch odcinkach programu telewizyjnego „Melrose Place”.
