Nowe mapy pokazują strefy wysokiego ryzyka kolizji statków wielorybniczych – ograniczenia prędkości statków i zmiana trasy mogą zmniejszyć opłaty

Wyobraź sobie, że jesteś płetwalem błękitnym pływającym wzdłuż wybrzeża Kalifornii, jak każdej wiosny. Szukasz kryla w Kanał Santa Barbarastrefę obfitującą w ryby, lasy wodorostów, łąki trawy morskiej i inne życie podwodne, ale także wibruje od hałasu ruchu statków. Nagle hałas staje się głośniejszy.

Zaczynasz powoli i płytko nurkować, ale bez większej pilności— w końcu wasz gatunek ewoluował przez miliony lat bez tego tajemniczego dźwięku, więc dlaczego miałbyś wiedzieć, co robić, gdy go usłyszysz? Minutę później zostajesz śmiertelnie uderzony przez kontenerowiec.

Twoje ciało powoli opada na dno oceanu, tam gdzie to nastąpi odżywiają stworzenia głębinowe przez dziesięciolecia ale będzie nigdy nie być widzianym znowu przez ludzi. Rzeczywiście, twoja śmierć pozostaje niezauważony; statek ledwo rejestruje siłę uderzenia członka największego gatunku zwierząt na Ziemi.

Kolizje ze statkami stanowią poważne zagrożenie dla wielu gatunków dużych wielorybów. Chociaż zdarzenia te są trudne do zbadania, naukowcy szacują, że tysiące wielorybów jest zabijanych co roku przez statki. W niektórych regionach wieloryby giną w wyniku uderzeń statków z taką częstotliwością przekraczają to, co uważa się za zrównoważone po dziesięcioleciach wielorybnictwa. Niektórym grożą kolizje ze statkami gatunki krytycznie zagrożone.

Badania i doświadczenie to pokazują proste środki mogą zmniejszyć liczbę tych kolizji— na przykład zmiana trasy szlaków żeglugowych, aby ominąć obszary ważne dla wielorybów lub zmniejszenie prędkości statków. Aby jednak wdrożyć te interwencje, naukowcy i decydenci muszą wiedzieć, gdzie wieloryby są najbardziej zagrożone.

Mapowanie ryzyka dla wielorybów

W nowo opublikowanym badaniu w Naukakoledzy i ja zmapowano globalne ryzyko zderzenia statków dla czterech gatunków największych wielorybów na Ziemi: błękitnego, płetwego, humbaka i plemnika. Ustaliliśmy, że w obrębie zasięgu każdego gatunku statki co roku pokonują tysiące razy większą odległość na Księżyc i z powrotem.

Nasze mapy ujawniają powszechne ryzyko kolizji statków na obszarach obejmujących zachodnie wybrzeże Stanów Zjednoczonych, Morze Śródziemne i północną część Oceanu Indyjskiego. Już te strefy udokumentowały dużą liczbę strajków statków.

Znaleźliśmy także wiele innych regionów o podobnym poziomie ryzyka, które są mniej zbadane i rozpoznane. Obejmują one kilka odcinków wzdłuż wybrzeży Ameryki Południowej i południowej Afryki oraz obszar wokół Azorów u wybrzeży Portugalii.

Większość obszarów wysokiego ryzyka nie jest chroniona

Wieloryby na całym świecie w dużej mierze nie są chronione przed kolizjami statków. Zidentyfikowaliśmy gorące punkty ryzyka kolizji — obszary znajdujące się w górnym 1% przewidywanego ryzyka na całym świecie, które reprezentują miejsca najbardziej ryzykowne dla każdego gatunku.

Trybunał ustalił, że w mniej niż 7% gorących punktów zagrożonych kolizją wprowadzono środki mające na celu ograniczenie kolizji, takie jak ograniczenie prędkości statków lub nałożenie na statki obowiązku omijania określonych obszarów. Wyjątkiem są zachodnie i wschodnie wybrzeża Ameryki Północnej, a także Morze Śródziemne, gdzie panuje wyższy poziom zarządzania strajkami statków.

Jeżeli takie środki istnieją, często są one dobrowolne. Obowiązkowe ograniczenia prędkości obejmują zaledwie 0,54% gorących punktów stwarzających ryzyko kolizji w przypadku płetwali błękitnych, 0,27% w przypadku humbaków i nie obejmują żadnych gorących punktów dla płetwali ani kaszalotów.

W przypadku każdego gatunku odkryliśmy, że ryzyko zderzenia ze statkiem było wyższe w jego obrębie wyłączne strefy ekonomiczne—obszary oddalone do 200 mil morskich od linii brzegowych, na których każdy kraj ma wyłączną jurysdykcję nad zasobami morskimi — niż na pełnym morzu. Może to ułatwić wdrażanie środków ochrony i zarządzania na tych obszarach.

W wyłącznych strefach ekonomicznych poszczególne kraje mogą albo przyjąć dobrowolne środki dotyczące statków, albo zaproponować obowiązkowe zmiany za pośrednictwem Międzynarodowa Organizacja Morskaktóra reguluje spedycję międzynarodową. Kraje mają wiele możliwości ochrony wielorybów na swoich wodach krajowych.

Ponieważ jednak granice polityczne nie mają żadnego znaczenia dla wielorybów, najskuteczniejszym podejściem byłoby, gdyby kraje sąsiednie skoordynowały wysiłki mające na celu zmniejszenie ryzyka zderzenia statków na szlakach migracyjnych wielorybów.

Stwierdziliśmy również wysoki poziom ryzyka uderzenia statku w istniejących morskie obszary chronione—strefy, w których kraje przyjęły różne środki w celu ochrony życia morskiego i zarządzania nim. Większość tych morskich obszarów chronionych utworzono w celu ochrony życia morskiego przed połowami, ale tylko nieliczne nakładają jakiekolwiek ograniczenia lub regulacje dotyczące żeglugi. Jeżeli morskie obszary chronione charakteryzują się wysokim poziomem ryzyka zderzenia statków, rządy mogłyby dodać takie środki do zadań tych obszarów.

Korzyści z ochrony wielorybów

Ochrona wielorybów przed statkami przyniosłaby korzyści także innym gatunkom. Statki mogą uderzyć wiele gatunków morskichw tym foki, żółwie morskie, rekiny, ryby, pingwiny i delfiny.

Głównym źródłem jest żegluga morska podwodny hałasczyli A główne zagrożenie dla życia morskiego. Hałas podwodny może zakłócać żerowanie, zakłócać komunikację i powodować stres dla wielu gatunków. Statki biegnij ciszej przy niższych prędkościach, zatem środki ograniczające prędkość mogą zmniejszyć zanieczyszczenie hałasem i ryzyko kolizji.

Ludzie mogą również odnieść korzyści ze spowalniania i zmiany trasy statków. Gdy statki pływają wolniej, zwiększa się ich efektywność paliwowa, zmniejszając tym samym zużycie paliwa emisję gazów cieplarnianych. Przemysł żeglugi morskiej powoduje obecnie emisję dwutlenku węgla porównywalne z tymi z lotnictwa.

Spowolnienie statków zmniejsza również emisję gazów cieplarnianych szkodliwe zanieczyszczenia powietrza które zagrażają zdrowiu ludzkiemu na obszarach przybrzeżnych i szacuje się, że się do nich przyczyniają setki tysięcy przedwczesnych zgonów rocznie. W 2023 roku statki współpracujące m.in dobrowolne spowolnienie w Kalifornii ograniczyli emisję gazów cieplarnianych o 45 000 ton i emisję tlenków azotu o 1250 ton, a także zmniejszyli ryzyko dla wielorybów o ponad połowę.

Zmiana tras statków może sprawić, że wody będą bezpieczniejsze dla lokalnych rybaków. Na przykład na Sri Lance duży ruch statków odbywa się wzdłuż wybrzeża, nakładając się na lokalnych rybaków i żerujące na płetwalach błękitnych. Kolizje ze statkami towarowymi zabił kilku rybaków tam w ostatnich latach. W odpowiedzi niektóre firmy spedycyjne tak dobrowolnie zmieniając pas ruchu dalej od brzegu, aby zmniejszyć ryzyko kolizji z ludźmi i wielorybami.

W naszym połączonym świecie 90% towarów konsumpcyjnych podróżować statkiem zanim trafią na rynek. Większość produktów, które konsumenci w bogatych krajach kupują na co dzień, w pewnym momencie podróżowała za oceanem.

Nasze badanie pokazuje, że ryzyko zderzenia statku jest powszechne, ale naszym zdaniem ochrona wielorybów przed takimi kolizjami jest kwestią do rozwiązania. Chroniąc wieloryby, ludzie mogą chronić także siebie.

Ten artykuł został ponownie opublikowany z Rozmowa na licencji Creative Commons. Przeczytaj oryginalny artykuł.