Strategia oświetlenia LED odstrasza ataki żarłacza białego

Surferzy będą mogli być chronieni przed przyszłymi atakami rekinów dzięki nowym odkryciom dotyczącym sposobów oszukiwania systemów wzrokowych rekinów, dokonanym przez profesora Nathana Harta, kierownika Laboratorium Neurobiologii na Uniwersytecie Macquarie, dr Laurę Ryan i współpracowników.

Nowa praca pt. „Kontroświetlenie ogranicza ukąszenia żarłaczy białych” jest opublikowany w dzienniku Aktualna biologia. Hart, Ryan i ich współautorzy twierdzą, że ich praca „może stanowić podstawę nowej nieinwazyjnej technologii odstraszania rekinów, która będzie chronić życie ludzkie”.

Badacze ci odkryli wcześniej, że wielkie białe przywiązują dużą wagę do oczu, aby zlokalizować ofiarę, a następnie rzucają się w górę, aby wziąć do szczęk potencjalny pokarm, np. fokę.

W powiązanych badaniach naukowcy odkryli, że rasy rasy białej są prawdopodobnie całkowicie daltonistami i mają słabą ostrość wzroku, kompensowaną przez ich dużą zdolność do wykrywania sylwetki. Jednak słaby wzrok rekina oznacza, że ​​nie potrafi odróżnić sylwetki deski surfingowej lub człowieka w wodzie od foki, co sprawia, że ​​żarłacze białe stanowią zagrożenie dla ludzi.

Naukowcy zainspirowali się młodymi podchorążymi zwyczajnymi, które mają na spodzie fotofory wytwarzające światło i zakłócające kształt ich sylwetki.

Wypróbowali metodę maskowania sylwetek na powierzchni wody za pomocą świateł, tak aby rekin nie postrzegał ich jako pożywienia.

Aby przetestować tę strategię przeciwoświetlenia, dr Ryan odbył wiele podróży w ciągu sześciu lat do cieszącego się złą sławą gorącego miejsca żarłacza białego w zatoce Mossel w Republice Południowej Afryki.

Naukowcy holowali piankowe wabiki w kształcie foki o długości 1,2 m na 20-metrowej linie za łodzią, aby zwabić rekiny do ataku. Następnie użyli świateł LED w różnych konfiguracjach, aby rozbić sylwetkę wabików. Odkryli, że światła umieszczone w paskach na ciałach wabików na foki, prostopadle do ich ruchu, skutecznie odstraszają.

„To trochę jak peleryna-niewidka, ale z tą różnicą, że dzielimy obiekt, czyli wizualną sylwetkę, na mniejsze kawałki” – mówi profesor Hart. „To złożona interakcja z zachowaniem rekina. Światła muszą mieć określony wzór i określoną jasność”.

Ta treść została pierwotnie opublikowana na Uniwersytecie Macquarie Latarnia morska.