Nowe narzędzia dają badaczom nadzieję dla zniszczonych przez grzyby nietoperzy amerykańskich

Stojąc przy leśnym wejściu do najdłuższego na świecie systemu jaskiń w Kentucky, strażnik parku ostrzega tych, którzy mają wejść do środka, przed niezwykle śmiercionośnym grzybem – nie dla ludzi, ale dla populacji nietoperzy, który wyniszczył całą Amerykę Północną.

Grzyb wywołujący chorobę zwaną zespołem białego nosa spowodował jedną z najbardziej znaczących strat wśród dzikich zwierząt we współczesnej historii. Od czasu przybycia z Europy do wschodnich Stanów Zjednoczonych prawie 20 lat temu zabił miliony latających ssaków.

Dwie dekady później nie ma na to lekarstwa. Ale naukowcy w końcu przedstawiają potencjalne rozwiązania.

Ich badania rozpoczęły się w momencie, gdy choroba, która powoduje białe naloty na maleńkich nosach, uszach i skrzydłach nietoperzy, rozprzestrzenia się na Zachód Ameryki.

Zespół białego nosa (WNS) został po raz pierwszy potwierdzony w Parku Narodowym Mammoth Cave w Kentucky w 2013 roku i rozwijał się w czarnych jak smoła, chłodnych labiryntowych tunelach, do których grupa gości szybko schodziła w ramach swojej wycieczki.

Jeśli WNS wydaje się problemem tylko dla nietoperzy, mówią naukowcy, zastanów się jeszcze raz. Zwierzęta owadożerne odgrywają kluczową rolę ekologiczną, a ich straty są już odczuwalne.

Wszystkie konsekwencje nie są do końca poznane. Jednak w niedawnym badaniu opublikowanym w czasopiśmie Naukabadacze powiązali upadek populacji nietoperzy w Ameryce Północnej z większym zużyciem pestycydów i zwiększoną śmiertelnością noworodków wśród ludzi.

Szczególnie na początku choroby badacze byli świadkami makabrycznych scen: martwych nietoperzy przyczepionych do sufitu obok chorych nietoperzy i chorych nietoperzy pełzających po podłodze, szczególnie w północno-wschodnich Stanach Zjednoczonych.

Dalej na południe, w Jaskini Mamutowej, położonej w niezwykle przepastnym regionie pełnym zielonych wzgórz i lasów, nietoperze mają tendencję do wyruszania w dzicz, aby umrzeć, prawdopodobnie z powodu cieplejszej zimowej pogody, po prostu znikając na zawsze.

Masowa śmiertelność

Stany Zjednoczone i Kanada są domem dla ponad 40 gatunków nietoperzy, przy czym WNS atakuje te, które zapadają w sen zimowy – choć nie wszystkie.

Liczenie nietoperzy jest niezwykle trudne, ale badacze powszechnie zgadzają się, że choroba zabiła ponad 90 procent trzech najbardziej dotkniętych gatunków – nietoperza północnego długouchyego, trójkolorowego i małego brunatnego, który był kiedyś niezwykle powszechny.

W Mammoth Cave do masowej śmiertelności doszło także wśród nietoperzy z Indiany, powiedział AFP specjalista ds. zarządzania zasobami jaskiń w parku, Rick Toomey.

Ponad 640 kilometrów wytyczonych na mapie korytarzy wije się pod parkiem, co Toomey porównał do „talerza spaghetti” i przyciąga gości, którzy być może nie znali WNS lub o nim nie myśleli.

„Wcale nie przychodzi mi to często do głowy, tylko wtedy, gdy ktoś porusza tę kwestię tak jak dzisiaj” – powiedziała AFP po wycieczce Makenzie Johnson, 24-letnia studentka przyjeżdżająca z Indiany.

Właściwe narzędzie we właściwym czasie

Zespół białego nosa wywoływany jest przez grzyba Pseudogymnoascus destructans (Pd), który zakaża nietoperze w czasie hibernacji, łatwiej je budząc i powodując wyczerpanie zapasów energii.

Naukowcy usilnie starali się znaleźć rozwiązanie – jak dotąd z jedynie częściowymi wynikami.

„Jeśli wymyślimy wiele różnych narzędzi, zrozumiemy, jak z nich korzystać i zastosujemy je we właściwych miejscach o właściwym czasie, moglibyśmy pomóc pewnej liczbie nietoperzy przejść przez początkową fazę choroby, kiedy zobaczymy wysoka śmiertelność” – powiedziała AFP Michelle Verant, weterynarz zajmujący się dziką przyrodą w National Park Service.

Jednym z takich narzędzi są szczepionki, które są dość rzadkie w przypadku chorób grzybiczych, ale okazują się obiecujące w przypadku stosunkowo większej liczby zaszczepionych nietoperzy powracających do kryjówek matek – dodała.

Według Jonathana Reicharda, zastępcy krajowego koordynatora WNS w US Fish and Wildlife Service, badane są różne narzędzia do dezynfekcji miejsc hibernacji.

Jednym z nich jest substancja chemiczna o nazwie glikol polietylenowy 8000, którą rozpyla się w jaskiniach latem, gdy nietoperze są nieobecne, co ogranicza obecność Pd. Innym jest zastosowanie światła UV. Naukowcy ostrzegają jednak, że w tym procesie mogą zostać uszkodzone inne organizmy.

Naukowcy poddają również fumigacji jaskinie i ich nietoperze lotnymi związkami organicznymi, aby spowolnić rozwój grzyba. Istnieje nawet probiotyczny zabieg na skórę, oparty na naturalnie występujących bakteriach.

Obecnie trwają prace nad zastosowaniem dwuniciowego RNA, „które może być wysoce specyficzne dla grzyba” – dodał Reichard.

„Przeszliśmy od braku pojęcia, co się dzieje, do posiadania zestawu narzędzi przydatnych w różnych obszarach i różnych sytuacjach” – powiedział.

© 2024 AFP