Zespół oceni, czy jaszczurka z zachodniego Teksasu kwalifikuje się jako nowa gatunek i zasługuje na wysiłki konserwatorskie.
W górach Chinati w zachodnim Teksasie żyje rzadka jaszczurka znana jako whiptail Dixona. Ten szybki gad mierzy około 8 do 12 cali długości i ma szare ciało zaznaczone białymi lub żółtymi paskami. Aktywny głównie w ciągu dnia, utrzymuje się na diecie owadów. Jest również niezwykle rzadki – w rzeczywistości może być zagrożony.
Niepewność co do jego statusu wynika z podobieństwa whiptaila Dixona do nieco mniejszego i mniej rzadkiego gada zwanego whiptailem szachownicowym. Do tej pory badacze nie byli w stanie stwierdzić, czy zwierzęta są genetycznie takie same, ale wkrótce może się to zmienić.
Grupa biologów z Uniwersytetu Teksasu w Arlington rozpoczęła projekt mający na celu pobranie próbek DNA z dwóch rodzajów jaszczurek. Jeśli okażą się różnymi gatunkami, whiptail Dixona może kwalifikować się do ochrony jako gatunek zagrożony.
Projekt badawczy w górach zachodniego Teksasu
„Dzięki grantowi z Texas Parks and Wildlife Department pojedziemy w góry w dalekim zachodnim Teksasie, aby przechwycić i pobrać próbki DNA tych stworzeń” – powiedział Corey Roelke, profesor biologii na UT Arlington. On i profesor biologii Matthew Fujita są głównymi badaczami projektu. „Nie jest łatwo ich złapać. Wszystkie są płci żeńskiej, dobrze komponują się z otoczeniem i są bardzo szybkie. Będziemy polegać na lassach jaszczurczych (w zasadzie wędkach z małymi lassami na górze) i lepkich pułapkach do łapania zwierząt w celu pobrania ich DNA”.
Gdy zespół uzyska próbki genetyczne zarówno whiptaila Dixona, jak i whiptaila szachulcowego, przeanalizuje je przy użyciu różnych narzędzi do sekwencjonowania genetycznego, w tym nowego sekwencera genetycznego nowej generacji firmy UT Arlington. Naukowcy porównają również obecne próbki z wcześniej zsekwencjonowanymi próbkami tych jaszczurek, aby sprawdzić, czy zwierzęta są genetycznie takie same.
„Badając tysiące polimorfizmów pojedynczych nukleotydów rozmieszczonych w genomach, będziemy w stanie raz na zawsze stwierdzić, czy whiptail Dixona jest innym gatunkiem” – powiedział Roelke. „Jeśli jest odrębny, oznacza to, że jest rzadszy niż bicz zwyczajny i kwalifikuje się do ochrony zarówno stanowej, jak i federalnej na mocy ustawy o gatunkach zagrożonych”.
Jeśli badacze nie znajdą dowodów na odrębność tych dwóch gatunków, dowody z projektu wystarczą, aby wrzucić obie jaszczurki do jednego worka o tej samej nazwie.
„Chociaż zbieranie okazów zawsze stanowi wyzwanie, możliwość wykorzystania współczesnej nauki genetycznej do ostatecznego rozwiązania tej zagadki będzie ekscytująca” – powiedział Roelke.
Zespół planuje rozpocząć projekt w styczniu 2025 r., a wnioski mają zakończyć do końca roku.
