Aktywiści domagają się całkowitego zakazu podawania tuńczyka z puszki w szpitalach i szkołach po tym, jak w ulubionej potrawie znajdującej się w szafkach sklepowych wykryto toksyczne stężenie rtęci.
Działacze na rzecz ochrony środowiska oskarżają także organy ds. bezpieczeństwa żywności i firmy zajmujące się tuńczykiem o „cyniczny lobbing”, który służy „interesom gospodarczym… ze szkodą dla zdrowia”.
Przez ostatnie pięćdziesiąt lat próg rtęci w przypadku tuńczyka był trzykrotnie wyższy niż w przypadku innych ryb „bez najmniejszego uzasadnienia zdrowotnego” – dodał rzecznik firmy Bloom, której celem jest ochrona środowiska morskiego.
Telefony nadeszły po opublikowaniu przez Blooma i organizację praw konsumentów Foodwatch alarmującego raportu, który ujawnił, jak wszechobecne jest skażenie.
Jak ujawnił w zeszłym tygodniu MailOnline, testy prawie 150 puszek zakupionych we Francji, Włoszech, Hiszpanii, Niemczech i Wielkiej Brytanii wykazały, że wszystkie zawierały rtęć, a 57 procent przekroczyło bezpieczne limity dla wielu ryb.
Narażenie na metal może upośledzać rozwój mózgu, powodować zagrażające życiu uszkodzenie płuc, nowotwory i może powodować wady wrodzone, jeśli jest spożywane przez kobiety w ciąży.
Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), która uważa go za poważny problem zdrowia publicznego, na równi z azbestem i arsenem.
Naukowcy twierdzili, że odkryli „kolosalne ryzyko dla zdrowia publicznego” i wezwali rządy do podjęcia „pilnych” działań.
Badania wykazały, że w bardzo dużych dawkach niektóre formy rtęci mogą powodować rozwój kilku rodzajów nowotworów u szczurów i myszy
Przeciętny Europejczyk zjada rocznie ponad 2,8 kilograma tuńczyka, czyli około 25 puszek.
Karine Jacquemart, dyrektor generalna organizacji praw konsumentów Foodwatch France, powiedziała: „To, co ląduje na naszych talerzach, stanowi kolosalne ryzyko dla zdrowia publicznego, którego nie traktuje się poważnie.
„Nie poddamy się, dopóki nie będziemy mieć bardziej ochronnych standardów europejskich”.
Około cztery piąte rtęci wprowadzanej do atmosfery z przyczyn naturalnych i ludzkich, takich jak spalanie węgla, trafia do oceanu, gdzie część jest przekształcana przez drobne organizmy w toksyczny związek znany jako metylortęć.
Ta metylortęć przedostaje się w górę łańcucha pokarmowego i gromadzi się w wysokich stężeniach u głównych drapieżników.
Ponieważ tuńczyk – i inne drapieżniki lub gatunki dłużej żyjące, takie jak rekiny czy mieczniki – znajdują się wyżej w łańcuchu pokarmowym, zjadają mniejsze ryby i z czasem gromadzą więcej rtęci.
Zgodnie z obowiązującym prawem UE i Wielkiej Brytanii limit rtęci w tuńczyku wynosi 1 mg/kg i 0,3 mg/kg w przypadku innych ryb, takich jak dorsz.
Jednak według Blooma proces konserwowania oznacza podwojenie lub potrojenie stężenia rtęci.
Narażenie na metal może upośledzać rozwój mózgu, powodować zagrażające życiu uszkodzenie płuc i jest powiązane z niektórymi nowotworami
W oświadczeniu Bloom stwierdził: „Od lat 70. władze publiczne i potężne lobby tuńczykowe świadomie wybierają faworyzowanie interesów gospodarczych przemysłowych połowów tuńczyka ze szkodą dla zdrowia ponad setek milionów konsumentów tuńczyka w Europie.
„Ten cyniczny lobbing doprowadził do ustalenia „akceptowalnego” progu rtęci dla tuńczyka trzykrotnie wyższego niż dla innych gatunków ryb, takich jak dorsz, przy czym nie ma najmniejszego uzasadnienia zdrowotnego dla innego progu”.
Bloom i Foodwatch wzywają do wprowadzenia bardziej rygorystycznego limitu rtęci w tuńczyku, takiego samego jak w przypadku innych gatunków, na poziomie 0,3 mg/kg zamiast obecnych 1 mg/kg.
Twierdzą także, że produkty z tuńczyka muszą zostać zakazane w szpitalach – w tym na oddziałach położniczych – w szkołach i domach opieki, aby chronić osoby bezbronne.
Mark Willis, szef ds. zanieczyszczeń chemicznych w brytyjskiej Agencji ds. Standardów Żywności, powiedział The Niezależny: „Zalecamy starającym się o dziecko lub kobietom w ciąży spożywanie nie więcej niż czterech puszek tuńczyka tygodniowo lub nie więcej niż dwóch steków z tuńczyka tygodniowo.
„Dzieje się tak, ponieważ tuńczyk zawiera wyższy poziom rtęci niż inne ryby”.
Rzecznik Europêche, która reprezentuje floty rybackie, zaprzeczył twierdzeniom zawartym w raporcie, nazywając je „wprowadzającymi w błąd”.
Dodali: „Produkty z tuńczyka w puszkach oferowane konsumentom w UE ściśle odpowiadają przepisom europejskim, które opierają się na naukowych kryteriach dotyczących bezpiecznego maksymalnego dziennego spożycia.
„Progi te są starannie ustalane przez ekspertów z Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności, aby zapewnić bezpieczeństwo konsumentów”.
