Strona główna nauka/tech Naukowcy odkryli nowy, dziwaczny gatunek żab, który jest mniejszy niż centymetr

Naukowcy odkryli nowy, dziwaczny gatunek żab, który jest mniejszy niż centymetr

21
0


Brachycefalus dacnis
Nowy miniaturowy gatunek na dłoni badacza. Źródło: Lucas Machado Botelho/Projeto Dacnis

Brachycephalus dacnis jest siódmy gatunek liczby ropuch pcheł do zidentyfikowania i jest nieco większy niż tylko jeden blisko spokrewniony gatunek występujący w południowej Bahia w Brazylii. Podstawą badań było badanie opublikowane przez zespół z Uniwersytetu Stanowego w Campinas.

Niektóre gatunki z rodzaju Brachycefalropuchy pchle, w wieku dorosłym osiągają mniej niż 1 cm długości, co czyni je nawet mniejszymi niż paznokieć, brazylijska moneta 50-centowa czy dziesięciocentówka amerykańska.

Nazwa nowego gatunku, B. dacnisskłada hołd Project Dacnis, organizacji pozarządowej zajmującej się ochroną, badaniami i edukacją, która utrzymuje prywatne obszary atlantyckiego lasu deszczowego, w tym ten, w którym znaleziono zwierzę, w Ubatuba na wybrzeżu stanu São Paulo.

„Istnieją małe ropuchy posiadające wszystkie cechy dużych ropuch, z wyjątkiem ich wielkości. Ten rodzaj jest inny. W trakcie swojej ewolucji przeszedł coś, co my, biolodzy, nazywamy miniaturyzacją, co obejmuje utratę, redukcję i/lub zespolenie kości, a także mniejszą liczbę palców i brak innych części anatomii” – powiedział Luís Felipe Toledo, korespondent autor artykułu i profesor w Instytucie Biologii (IB-UNICAMP).

Badanie było częścią projektu tematycznego finansowanego przez FAPESP „Od historii naturalnej do ochrony płazów brazylijskich”a także był wspierany przez FAPESP w ramach stypendium doktoranckiego przyznanego Julii Ernetti, współautorce artykułu.

Jest to siódmy gatunek ropuchy pchłowej opisany w rodzaju Brachycefal. Do niedawna rodzaj ten był znany głównie z gatunków jaskrawo ubarwionych i jadowitych, takich jak ropuchy dyniowe B. rotenbergae, B. ephippium, I B. pitangaale obecnie badacze są szczególnie zainteresowani niewielkimi rozmiarami ropuch pcheł.

Chociaż ropuchy dyniowe są większe niż ropuchy pchle, mają mniej struktur anatomicznych. Co ciekawe, na przykład nie słyszą własnych wokalizacji z powodu braku ucha środkowego bębenkowego, jak wykazał artykuł Toledo i wsp. opublikowany W Raporty naukowe w 2017 r.

Różnorodność

Uwagę badaczy przykuł nowo opisany gatunek, B. dacnispoprzez jego wokalizacje. Ma taką samą morfologię jak inny gatunek, B. hermogenesi. Obydwa mają żółtawobrązową skórę, żyją w ściółce z liści, nie mają kijanek, ale wyłaniają się z jaj jako w pełni uformowane miniatury o morfologii osobników dorosłych i występują w tym samym regionie. Ich wezwania są jednak inne.

DNA sekwencjonowanie to potwierdziło B. dacnis rzeczywiście był nowym gatunkiem. Natomiast wizyta w Picinguaba, dzielnicy Ubatuba, gdzie znajdują się okazy, które pozwoliły na opis B. hermogenesi znaleziono, pokazałem to B. dacnis tam też występuje.

„Wśród tych, które posłużyły za podstawę do opisu, mogły znajdować się okazy należące do nowego gatunku B. hermogenesi w 1998 r.” – powiedział Toledo, sugerując wykorzystanie narzędzi do historycznego sekwencjonowania DNA w celu wyjaśnienia wszelkich pozostałych niepewności. Historyczne DNA uzyskuje się z okazów z muzeów zoologicznych i zielników.

W opisie nowego gatunku, poza wymaganymi cechami anatomicznymi, badacze uwzględnili informacje o szkielecie i narządach wewnętrznych, a także dane molekularne i szczegóły jego wokalizacji. Opisy nowych gatunków muszą zawierać te szczegóły, aby móc dokładniej odróżnić je od innych, biorąc pod uwagę, że wiele z nich jest tajemniczych i nie można ich rozróżnić jedynie na podstawie anatomii zewnętrznej.

„Różnorodność tych miniaturowych żab może być znacznie większa, niż nam się wydaje. Dlatego tak ważne jest opisanie jak największej liczby cech i cech, aby przyspieszyć proces opisu i jak najszybciej przystąpić do prac nad ochroną” – stwierdził Toledo.

Referencja: „Jeden z najmniejszych na świecie kręgowce: nowa miniaturowa ropucha pchła (Brachycephalidae) z atlantyckiego lasu deszczowego” autorstwa Luísa Felipe Toledo, Lucasa Machado Botelho, Andresa Santiago Carrasco-Medina, Jaimi A. Gray, Julia R. Ernetti, Joana Moura Gama, Mariana Lucio Lyra, David C. Blackburn, Ivan Nunes i Edelcio Muscat, 25 października 2024 r., PeerJ.
DOI: 10.7717/peerj.18265

Badanie zostało sfinansowane przez Fundację Badawczą w São Paulo.



Link źródłowy