Firma MSK zidentyfikowała nowy podtyp drobnokomórkowego raka płuc u młodych osób niepalących, co stanowi wyzwanie dla istniejących paradygmatów leczenia ze względu na jego unikalny skład genetyczny.
Zespół lekarzy i badaczy z Memorial Sloan Kettering Cancer Center (MSK) zidentyfikował nowy, rzadki typ nowotworu. drobnokomórkowy rak płuc dotyczy to przede wszystkim młodszych osób, które nigdy nie paliły. Ich badania, które obejmują szczegółową analizę cech klinicznych i genetycznych tej choroby, ujawniają również słabe punkty, które mogą umożliwić lekarzom podejmowanie bardziej świadomych wyborów dotyczących leczenia osób, u których zdiagnozowano tę chorobę.
„Nie codziennie identyfikuje się nowy podtyp nowotworu” – mówi Natasha Rekhtman, lekarz medycyny, patolog MSK specjalizująca się w raku płuc i pierwsza autorka artykułu opublikowanego niedawno w czasopiśmie Odkrycie raka przedstawienie analizy zespołu. „Ten nowy typ choroby ma wyraźne cechy kliniczne i patologiczne oraz odrębny mechanizm molekularny”.
Zespół składał się z 42 lekarzy i badaczy z całego MSK – od lekarzy leczących raka płuc i patologów oceniających komórki i tkanki w celu diagnozy, po specjalistów w dziedzinie genetyki nowotworów i analizy obliczeniowej.
„Zrozumienie tego nowego typu raka płuc wymagało szerokiego spektrum wiedzy specjalistycznej, od laboratorium po klinikę” – mówi dr Charles Rudin, specjalista ds. raka płuc i główny autor badania.
Definiowanie nowego podtypu raka płuc: atypowy rak drobnokomórkowy
Na początek drobnokomórkowy rak płuc (SCLC) jest stosunkowo rzadki 10% do 15% wszystkich nowotworów płuc– twierdzi Amerykańskie Towarzystwo ds. Walki z Rakiem. Nowo odkryty podtyp stanowi zaledwie ułamek z nich. Spośród 600 pacjentów z SCLC, których nowotwory analizowano na potrzeby badania, tylko u 20 osób (tj. 3%) stwierdzono rzadki podtyp.
SCLC zwykle charakteryzuje się dezaktywacją dwóch genów chroniących przed rozwojem raka — RB1 I TP53 — ale pacjenci z nowym podtypem mają nienaruszone kopie tych genów. Zamiast tego u większości osób zaobserwowano charakterystyczne „rozbicie” jednego lub większej liczby chromosomów w komórkach nowotworowych, zjawisko znane jako chromothripsis.
Wydaje się, że nowy podtyp powstaje w wyniku transformacji nowotworów neuroendokrynnych niższego stopnia (rakowiaków płuc) w bardziej agresywne nowotwory. Zespół badawczy nazwał nowy typ „atypowym drobnokomórkowym rakiem płuc”.
„Pacjenci, u których rozwinął się drobnokomórkowy rak płuc, są zazwyczaj starsi i od dawna palili papierosy” – mówi dr Rudin, zastępca dyrektora Centrum Onkologii MSK. „Pierwszy pacjent, u którego zidentyfikowaliśmy atypowy SCLC i którego przypadek skłonił nas do dalszych poszukiwań, miał zaledwie 19 lat i nie palił”.
Dotyczyło to również innych osób z podtypem. Średni wiek w chwili rozpoznania wynosił 53 lata – co uważa się za młody wiek; the średni wiek, w którym rozpoznaje się raka płuc, to 70 lat. Sześćdziesiąt pięć procent tych pacjentów nigdy nie paliło, a 35% zgłosiło, że paliło w przeszłości lekkie palenie (mniej niż 10 paczkolat).
Leczenie atypowego drobnokomórkowego raka płuc
Analiza wykazała również, że unikalne zmiany genomiczne, które powodują atypowy SCLC, oznaczają, że standardowe chemioterapie pierwszego rzutu oparte na platynie nie są tak skuteczne. Ponadto ich odkrycia wskazują na pewne strategie leczenia, które mogą działać lepiej.
„Często mówimy o raku jako o ciągłym gromadzeniu się mutacji” – mówi dr Rekhtman. „Ale ten rak ma zupełnie inną historię pochodzenia. W przypadku chromothripsis dochodzi do jednego poważnego, katastrofalnego zdarzenia, w wyniku którego z chromosomu powstaje Frankenstein, zmieniając układ w sposób powodujący wiele aberracji genów, w tym amplifikację niektórych genów nowotworowych.
Dlatego pacjenci z atypowym SCLC mogą na przykład odnieść korzyść z eksperymentalnych leków ukierunkowanych na to, co niezwykłe DNA zauważają naukowcy, struktury powstałe w wyniku chromothripsis, zwane pozachromosomalnym kolistym DNA.
Historia osobista: bitwa młodego pacjenta
Khaliq Sanda miał 19 lat i był studentem drugiego roku na Uniwersytecie Duke, kiedy zdiagnozowano u niego drobnokomórkowego raka płuc. Zanim odkryto, rak rozprzestrzenił się już na inne części jego ciała.
„To bardzo niezwykłe” – mówi dr Rudin, który był jednym z lekarzy Khaliqa wraz z lek. Lisą DeAngelis i innymi osobami. „To rodzaj nowotworu, który prawie zawsze wiąże się z nałogowym paleniem. To skłoniło nas do rozpoczęcia poszukiwań innych podobnych przykładów osób nigdy niepalących chorych na drobnokomórkowego raka płuc. Pomiędzy onkologami medycznymi pracującymi w klinice a patologami badającymi te próbki zidentyfikowaliśmy grupę pacjentów pasujących do tego wzorca”.
„A potem zaczęliśmy zgłębiać temat, aby zrozumieć, co naprawdę dzieje się z tymi niezwykłymi nowotworami” – dodaje dr Rekhtman.
Wsparcie społeczności i dziedzictwo
Rodzina Khaliqa mieszkała w Gruzji, ale jego doskonałość akademicka doprowadziła do przyjęcia go na program w Connecticut pt Większa szansa Westportktóra zapewnia młodym kolorowym naukowcom możliwość uczęszczania do jednej z najlepszych szkół średnich w kraju. W Westport mieszkał z Lori i Dave’em Socholami, którzy stali się dla niego drugą rodziną. Kiedy sprawy stawały się trudne, Socholowie byli przy nim.
„Nigdy nie opuściłam z nim spotkania” – mówi Lori Sochol. „Kochałem go jak syna”.
Po postawieniu diagnozy matka Khaliqa, Angela Sanda, również przeniosła się do Connecticut, aby pomagać w opiece nad Khaliqiem do czasu, gdy lekarze dali mu zgodę na powrót na studia.
Pomimo przerw w szkole związanych z leczeniem Khaliq był zdeterminowany kontynuować naukę w college’u. Ukończył Duke w 2018 roku, uzyskując tytuł licencjata w dziedzinie zdrowia globalnego i biologii. Miał nadzieję, że pewnego dnia pójdzie na studia medyczne i zostanie psychiatrą. Po ukończeniu studiów Khaliq pracował jako koordynator działań społecznych w MSK, gdzie pomagał zapisywać taksówkarzy do programu mającego na celu zmniejszenie nadciśnienia.
„Ludzie zakochiwali się w nim od pierwszego spotkania” – mówi jego matka. Dlatego też był pieszczotliwie nazywany „burmistrzem Westport” i „królem Duke’a” – dodała.
W miarę postępu choroby Khaliqa rodzina i przyjaciele nigdy go nie opuszczali. Jego rodzice, Angela i Oumarou Sanda, oraz jego brat, Kimbo Sanda, tymczasowo przenieśli się, aby spędzić z nim ostatnie miesiące Khaliqa.
Kiedy Khaliq przesiadł się z kul na chodzik i na wózek inwalidzki, jego umysł pozostał bystry, a nastrój wysoki – mówi Kimbo.
„Przyszedł moment, w którym musiałem go fizycznie podnieść i zanieść” – mówi Kimbo, lekarz mieszkający w Oklahomie. „Ale nigdy nie stracił ducha i pozytywnego nastawienia. Nie potrafię opisać, jak wiele podziwu i dumy żywię z powodu sposobu, w jaki przetrwał to wszystko. Pomogło to nam wszystkim – jego rodzinie i przyjaciołom”.
Kiedy nie mógł już chodzić po schodach, jego przyjaciele ze studiów i ich rodziny wynajęli mu mieszkanie z windą. Lori przyprowadzała swojego Goldendoodle, Stellę, na wizyty.
Potem, gdy nadszedł koniec, dziesiątki jego przyjaciół wypełniły poczekalnię w szpitalu – niektórzy odwoływali przyszłe wakacje, aby złożyć wyrazy szacunku.
„Nigdy nie widziałam czegoś podobnego” – mówi Lori. „I wszyscy musieli się pożegnać”.
Hołd i wpływ
Khaliq żył pięć lat od postawienia diagnozy, co samo w sobie jest niezwykłe – wskaźnik przeżycia pięcioletniego u pacjentów z zaawansowanym SCLC jest znikomy. Naukowcy twierdzą jednak, że atypowa postać choroby jest zwykle nieco mniej agresywna i zauważają, że ci pacjenci są również znacznie młodsi i zdrowsi niż większość osób, u których zdiagnozowano SCLC.
Po śmierci Khaliqa w marcu 2021 r. lokalni urzędnicy ku jego pamięci nazwał most w Westport. Kochani zebrała dla MSK ponad 150 000 dolarów aby pomóc innym młodym dorosłym chorym na raka.
„Zainspirował mnie sposób, w jaki żyłeś po diagnozie” – napisał w jednym z wielu brat ze bractwa Sigma Nu hołdy w Internecie do Khaliqa. „Nie miałem pojęcia, co ci powiedzieć poza tym, że cię kocham, ale wydawałeś się nieustraszony w obliczu tego nowego wyzwania”.
„Zaraźliwy śmiech, ciepło, intelekt i chęć bycia częścią rozmowy. Khaliq był moim przyjacielem i przyjacielem wszystkich” – czytamy w innym hołdzie.
Doktor Rekhtman i dr Rudin pochwalili decyzję Khaliqa o oddaniu tkanki po jego śmierci, aby można było poddać dalszej analizie jego raka i pomóc przyszłym pacjentom.
„To był niesamowity prezent dla społeczeństwa i nauki” – mówi dr Rekhtman.
Angela Sanda zgadza się z tym, mówiąc: „Lekarze zrobili dla niego wszystko, co mogli. Otrzymał najlepszą opiekę. Cieszę się, że z jego raka uczą się rzeczy, które mogą pomóc innym”.
Rola MSK w postępie badań nad rakiem
Zdaniem lekarzy fakt, że Khaliq i jego rodzina zwrócili się do MSK o opiekę, utorował drogę do odkrycia nowego podtypu choroby.
Dzieje się tak, ponieważ DNA pacjentów z MSK rutynowo poddaje się sekwencjonowaniu DNA w guzach za pomocą testu o nazwie MSK-IMPACT. Analizuje zmiany w ponad 500 kluczowych genach, o których wiadomo, że powodują raka, i pomaga lekarzom zidentyfikować leki, które będą najlepiej działać przeciwko konkretnym mutacjom występującym w nowotworze pacjenta.
„Więc nie tylko przyglądaliśmy się pacjentom o specyficznych cechach demograficznych — młodym osobom, które nigdy nie paliły — mogliśmy skorzystać z tego wyjątkowego zasobu MSK w celu wyszukania pacjentów, których nowotwory miały te same cechy genomiczne co guz Khaliqa” – mówi dr Rekhtman.
Co więcej, bogactwo danych dotyczących sekwencjonowania i leczenia dostępnych w MSK umożliwiło badaczom porównanie programów leczenia i wyników pacjentów zidentyfikowanych w ramach nowego podtypu, co pomogło im skoncentrować się na strategiach, które mogą pomóc innym pacjentom, u których zdiagnozowano atypowy SCLC.
„Od tych pacjentów wyciągnęliśmy kilka ważnych wniosków” – mówi dr Rudin. „Ogólnie rzecz biorąc, nie reagują one tak dobrze na standardowe leczenie jak typowi pacjenci z SCLC, ale nasze badanie sugeruje kilka potencjalnych, pojawiających się lub już ustalonych możliwości terapeutycznych”.
„Wysiłek ten jest przykładem głębokiego powiązania, jakie można znaleźć pomiędzy opieką nad pacjentem a badaniami w MSK” – mówi dr Rudin.
Odniesienie: „Drobnokomórkowy rak płuc za pośrednictwem Chromothripsis” autorstwa Natashy Rekhtman, Sama E. Tischfielda, Christophera A. Febresa-Aldana, Jake’a June-Koo. Lee, Jason C. Chang, Benjamin O. Herzberg, Pier Selenica, Hyung Jun Woo, Chad M. Vanderbilt, Soo-Ryum Yang, Fei Xu, Anita S. Bowman, Edaise M. da Silva, Anne Marie Noronha, Diana L. Mandelker, Miika Mehine, Semanti Mukherjee, Juan Blanco-Heredia, John J. Orgera, Gouri J. Nanjangud, Marina K. Baine, Rania G. Aly, Jennifer L. Sauter, William D. Travis, Omid Savari, Andre L. Moreira , Christina J. Falcon, Francis M. Bodd, Christina E. Wilson, Jacklynn V. Sienty, Parvathy Manoj, Harsha Sridhar, Lu Wang, Noura J. Choudhury, Michael Offin, Helena A. Yu, Alvaro Quintanal-Villalonga, Michael F Berger, Marc Ladanyi, Mark TA Donoghue, Jorge S. Reis-Filho i Charles M. Rudin, 26 sierpnia 2024 r., Odkrycie raka.
DOI: 10.1158/2159-8290.CD-24-0286
Praca ta została wsparta grantami z National Cancer Institute (R35 CA263816, U24 CA213274, P30 CA0087448), Druckenmiller Center for Lung Cancer Research oraz Fundacji Sharon i Jon Corzine.
