KOLUMBIA, Karolina Południowa — Karolina Południowa skazał w piątek Richarda Moore’a na śmierć przez śmiertelny zastrzyk za śmiertelne postrzelenie sprzedawcy w sklepie spożywczym w 1999 r., pomimo szerokiego apelu o litość ze strony stron, w tym trzech przysięgłych i sędziego z jego procesu, byłego dyrektora więzienia, pastorów i jego rodzinę.
O godzinie 18:24 stwierdzono zgon 59-letniego Moore’a
Moore został skazany za zabicie sprzedawcy sklepu spożywczego Spartanburg we wrześniu 1999 r. i dwa lata później skazany na śmierć. Moore wszedł do sklepu nieuzbrojony, odebrał ofierze pistolet, gdy był wycelowany w niego, i śmiertelnie postrzelił go w klatkę piersiową, podczas gdy ofiara strzeliła mu drugim pistoletem w ramię.
Prawnicy Moore’a zwrócili się do republikańskiego gubernatora Henry’ego McMastera o zmniejszenie jego wyroku do dożywocia bez możliwości wcześniejszego zwolnienia ze względu na jego nieskazitelną przeszłość więzienną i chęć bycia mentorem dla innych więźniów. Powiedzieli również, że niesprawiedliwe byłoby wykonanie wyroku śmierci na kimś za coś, co można uznać za samoobronę, oraz niesprawiedliwe, że Moore, który jest czarnym mężczyzną, był jedynym więźniem stanowym skazanym na karę śmierci skazanym przez ławę przysięgłych, w którym nie było Afroamerykanów.
Ale McMaster odmówił ułaskawienia. Żaden gubernator Karoliny Południowej nie złagodził kary śmierci, a od czasu, gdy Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych prawie 50 lat temu zezwolił stanom na wznowienie egzekucji, przeprowadzono już 45 egzekucji.
W przeciwieństwie do poprzednich egzekucji, kiedy przybyli świadkowie mediów, kurtyna komory śmierci była otwarta. Ostatnie słowa Moore’a przeczytała już Lindsey Vann, jego prawniczka z 10-letnim stażem.
Moore miał zamknięte oczy i głowę skierowaną w stronę sufitu. Pracownik więzienia ogłosił, że egzekucja może rozpocząć się o 18:01. Moore przez następną minutę wziął kilka głębokich oddechów, które brzmiały jak chrapanie. Potem wziął kilka płytkich oddechów, aż do około 6:04, kiedy jego oddech ustał.
Vann płakał, gdy pracownik oznajmił, że można rozpocząć egzekucję. Ściskała modlitewną bransoletkę z krzyżem. Obok niej siedział doradca duchowy, z rękami na kolanach dłońmi skierowanymi do góry. Vann trzymał modlitewną bransoletkę z krzyżem.
Obserwowało także dwóch członków rodziny ofiar wraz z prawnikiem Barrym Barnette, który należał do zespołu prokuratorskiego, który skazał Moore’a. Wszyscy przyglądali się ze stoickim spokojem.
Trzej przysięgli, którzy w 2001 roku skazali Moore’a na śmierć, w tym jeden, który napisał w piątek: wysłane listy prosząc McMastera o zmianę wyroku na dożywocie bez możliwości wcześniejszego zwolnienia. Dołączyli do nich były dyrektor więzienia stanowego, sędzia procesowy Moore’a, jego syn i córka, pół tuzina przyjaciół z dzieciństwa i kilku pastorów.
Wszyscy twierdzili, że Moore (59 l.) to zmieniony człowiek, który kocha Boga, kochał swoje nowe wnuki najlepiej, jak potrafił, pomagał strażnikom zachować spokój i był mentorem dla innych więźniów po tym, jak uzależnienie od narkotyków zaćmiło jego osąd i doprowadziło do strzelaniny, w której James Według „Mahoney” zginął prośbę o ułaskawienie.
Moore miał wcześniej dwa terminy realizacji przesunięte w miarę jak państwo uporało się z kwestiami, które spowodowały 13-letnią przerwę w wykonywaniu kary śmierci, w tym z odmową firm sprzedaży państwowym leków zawierających śmiertelne zastrzyki, co przeszkodę rozwiązano poprzez przyjęcie ustawy o tajemnicy.
Moore jest drugi więzień stracony w Południowej Karolinie od czasu wznowienia egzekucji. Czterech kolejnych nie ma już możliwości apelacji i wydaje się, że stan jest gotowy skazać ich na śmierć pięciotygodniowych odstępach przez wiosnę. Obecnie w celach śmierci oczekuje 30 osób.
Gubernator powiedział, że dokładnie przejrzy wszystko, co nadesłają prawnicy Moore’a i, jak to zwykle bywa, zaczeka kilka minut, zanim rozpocznie się egzekucja i ogłosi swoją decyzję, gdy tylko usłyszy telefonicznie, że wszystkie odwołania zostały zakończone.
„Łaskawość jest sprawą łaski, sprawą miłosierdzia. Nie ma standardu. Nie ma na to żadnego prawdziwego prawa” – powiedział w czwartek dziennikarzom McMaster.
W wywiadzie dla filmu dołączonego do jego prośby o ułaskawienie Moore wyraził skruchę z powodu zabicia Mahoneya.
„To zdecydowanie część mojego życia, którą chciałbym zmienić. Odebrałem życie. Odebrałem komuś życie. Rozbiłem rodzinę zmarłego” – powiedział Moore. „Modlę się o przebaczenie dla tej konkretnej rodziny”.
Prokuratorzy i krewni Mahoneya nie wypowiadali się publicznie w tygodniach poprzedzających egzekucję. W przeszłości członkowie rodziny mówili, że bardzo cierpieli i chcą, aby sprawiedliwości stało się zadość.
Prawnicy Moore’a powiedzieli, że jego pierwotni prawnicy nie przeanalizowali dokładnie miejsca zbrodni i pozostawili bezsporne twierdzenie prokuratorów, że Moore, który wszedł do sklepu nieuzbrojony, strzelił do klienta i że od początku jego zamiarem był rabunek.
Według ich relacji sprzedawca wycelował w Moore’a po tym, jak obaj się pokłócili, ponieważ brakowało mu 12 centów na to, co chciał kupić.
Moore powiedział, że wyrwał Mahoneyowi pistolet z ręki, a sprzedawca wyciągnął drugą broń. Moore został postrzelony w ramię i oddał strzał, uderzając Mahoneya w klatkę piersiową. Następnie Moore wszedł za ladę i ukradł około 1400 dolarów.
Obecni prawnicy Moore’a twierdzą, że nikt inny skazany na karę śmierci w Karolinie Południowej nie rozpoczął zbrodni bez broni i bez zamiaru zabijania.
Jon Ozmint, były prokurator, który był dyrektorem Departamentu Więziennictwa Karoliny Południowej w latach 2003–2011 i który dodał swój głos do tych, którzy domagali się ułaskawienia, powiedział, że sprawa Moore’a nie była najgorszym z najgorszych rodzajów przestępstw, jakie zwykle sprawa kary śmierci.
Jest mnóstwo osób, które nie zostały skazane na śmierć, ale popełniły znacznie bardziej haniebne zbrodnie, stwierdził Ozmint, powołując się na przykład Todda Kohlheppaktóry został skazany na dożywocie po przyznaniu się do zabicia siedmiu osób, w tym kobiety, którą zgwałcił i torturował przez wiele dni.
Prawnicy Moore’a, który jest czarnym mężczyzną, również stwierdzili, że jego proces nie był sprawiedliwy. W jury nie było Afroamerykanów, mimo że 20% mieszkańców hrabstwa Spartanburg było rasy czarnej.
Syn i córka Moore’a powiedzieli, że nadal jest zaangażowany w ich życie. Kiedyś pytał ich o naukę w szkole i udzielał rad w listach. Teraz ma wnuki, z którymi widuje się podczas rozmów wideo. Kilku autorów listów wspomniało o krzywdzie, jaką wyrządzi im usunięcie Moore’a z ich życia.
„Mimo że mojego ojca nie było, nie powstrzymuje go to od wywarcia dużego, pozytywnego wpływu na moje życie” – powiedziała Alexandria Moore, która dołączyła do Sił Powietrznych za namową ojca.
