Strona główna nauka/tech Przełomowa terapia zawału serca obiecująca w zapobieganiu niewydolności serca

Przełomowa terapia zawału serca obiecująca w zapobieganiu niewydolności serca

16
0


Ilustracja koncepcja bólu serca zawał serca człowieka w klatce piersiowej
Naukowcy z UCLA opracowali terapię opartą na przeciwciałach, która wspomaga naprawę serca po zawale serca, zmniejszając ryzyko tworzenia się blizn i niewydolności serca poprzez hamowanie białka ENPP1. Badania przedkliniczne są obiecujące, a wkrótce spodziewane są badania na ludziach.

W badaniach przedklinicznych nowy lek jednodawkowy wykazał potencjał poprawy naprawy serca po zawale serca.

Naukowcy z Szerokiego Centrum Medycyny Regeneracyjnej i Badań nad Komórkami Macierzystymi Eli i Edythe przy ul Uniwersytet Kalifornijski opracowali innowacyjną terapię eksperymentalną mającą na celu poprawę naprawy serca po zawale serca, z potencjałem zapobiegania niewydolności serca.

Choroby układu krążenia są w dalszym ciągu najczęstszą przyczyną zgonów na świecie, przyczyniając się do jednej trzeciej zgonów rocznie. Po zawale serca wrodzona zdolność serca do regeneracji jest ograniczona, co powoduje, że w mięśniach powstają blizny, które pozwalają zachować integralność strukturalną. Jednak ta sztywna tkanka bliznowata zakłóca zdolność serca do pompowania krwi, co u wielu pacjentów prowadzi do niewydolności serca. z czego 50%. nie przetrwają dłużej niż pięć lat. Istnieje pilna potrzeba opracowania innowacyjnych terapii.

Nowe podejście terapeutyczne ma na celu poprawę czynności serca po zawale serca poprzez blokowanie białka zwanego ENPP1, które jest odpowiedzialne za nasilenie stanu zapalnego i tworzenie się tkanki bliznowatej, które pogłębiają uszkodzenie serca. Wyniki opublikowane w Raporty komórkowe Medycynamoże stanowić znaczący postęp w leczeniu pacjentów po zawale serca.

Nowe podejście ukierunkowane na białko ENPP1

Badaniami kierował starszy autor, dr Arjun Deb, profesor medycyny oraz biologii molekularnej, komórkowej i rozwojowej na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles.

„Pomimo częstego występowania zawałów serca, w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci możliwości leczenia uległy stagnacji” – stwierdziła Deb, która jest także członkiem Centrum Badań nad Szerokimi Komórkami Macierzystymi na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles. „Obecnie nie ma leków opracowanych specjalnie po to, aby przyspieszyć gojenie lub regenerację serca po zawale serca”.

Obraz mikroskopowy mięśnia sercowego
ENPP1 ulega ekspresji w obszarze blizn po urazie serca. Mięsień sercowy pokazany na czerwono i ENPP1 na zielono wykazuje ekspresję ENPP1 w obszarze tworzenia się blizny. Źródło: Arjun Deb Lab/UCLA

W terapii eksperymentalnej wykorzystuje się terapeutyczne przeciwciało monoklonalne opracowane przez Deb i jego zespół. Ta ukierunkowana terapia lekowa ma naśladować ludzkie przeciwciała i hamować aktywność ENPP1, którą miała Deb wcześniej ustalone wzrasta po zawale serca.

Naukowcy odkryli, że pojedyncza dawka przeciwciała znacząco usprawniła naprawę serca u myszy, zapobiegając rozległym uszkodzeniom tkanek, ograniczając tworzenie się tkanki bliznowatej i poprawiając czynność serca. Cztery tygodnie po symulowanym zawale serca tylko u 5% zwierząt, które otrzymały przeciwciało, rozwinęła się ciężka niewydolność serca w porównaniu z 52% zwierząt w grupie kontrolnej.

Potencjalny przełom w naprawie serca

To podejście terapeutyczne może być pierwszym, które bezpośrednio poprawi naprawę tkanek serca po zawale serca; przewagę nad obecnymi terapiami, które skupiają się na zapobieganiu dalszym szkodom, ale nie aktywnie wspomagają gojenie. Można to przypisać sposobowi, w jaki przeciwciało jest zaprojektowane tak, aby atakowało przesłuch komórkowy, przynosząc korzyści wielu typom komórek w sercu, w tym komórkom mięśnia sercowego, komórkom śródbłonka tworzącym naczynia krwionośne i fibroblastom, które przyczyniają się do tworzenia blizn.

Wstępne ustalenia z badań przedklinicznych pokazują również, że terapia przeciwciałami bezpiecznie zmniejsza tworzenie się tkanki bliznowatej, nie zwiększając ryzyka pęknięcia serca – częstego problemu po zawale serca. Jednak Deb przyznaje, że potrzeba więcej pracy, aby zrozumieć potencjalne długoterminowe skutki hamowania ENPP1, w tym potencjalne niekorzystne skutki dla masy kostnej lub zwapnienia kości.

Zespół Deb przygotowuje się obecnie do wprowadzenia tej terapii do badań klinicznych. Zespół planuje złożyć tej zimy wniosek o rejestrację nowego leku badawczego (IND) do amerykańskiej Agencji ds. Żywności i Leków, aby na początku 2025 r. rozpocząć pierwsze badania na ludziach. Badania te będą miały na celu podanie pojedynczej dawki leku lek u kwalifikujących się osób wkrótce po zawale serca, pomagając sercu w naprawie w pierwszych, krytycznych dniach po zdarzeniu sercowym.

Chociaż obecnie skupiamy się na naprawie serca po zawale, zespół Deb bada również potencjał tej terapii w zakresie naprawy innych ważnych narządów.

„Mechanizmy naprawy tkanek są zasadniczo zachowane w różnych narządach, dlatego badamy, w jaki sposób ten lek może pomóc w innych przypadkach uszkodzenia tkanek” – powiedziała Deb, która jest także dyrektorem tematu badań sercowo-naczyniowych na Uniwersytecie Kalifornijskim w David Geffen School of Medicine . „Biorąc pod uwagę jego wpływ na naprawę serca, może to stanowić nową klasę leków wspomagających naprawę tkanek”.

Kandydat terapeutyczny opisany w tym badaniu jest objęty patentem regentów Uniwersytetu Kalifornijskiego. Strategię leczenia zastosowano wyłącznie w badaniach przedklinicznych; nie był testowany na ludziach ani zatwierdzony przez FDA jako bezpieczny i skuteczny do stosowania u ludzi.

Odniesienie: „Humanizowane przeciwciało monoklonalne skierowane przeciwko ektonukleotydazie ratuje metabolizm i czynność serca po zawale mięśnia sercowego” autorstwa Shen Li, Bo Tao, Jijun Wan, Enca Montecino-Rodriguez, Ping Wang, Feiyang Ma, Baiming Sun, Yiqian Gu, Sivakumar Ramadoss, Lianjiu Su, Qihao Sun, Johanna Ten Hoeve, Linsey Stiles, Jeffrey Collins, R. Michael van Dam, Mikayla Tamboline, Richard Taschereau, Orian Shirihai, Douglas B. Kitchen, Matteo Pellegrini, Thomas Graeber, Kenneth Dorshkind, Shili Xu i Arjun Deb , 24 października 2024 r., Medycyna raportów komórkowych.
DOI: 10.1016/j.xcrm.2024.101795

Inni autorzy UCLA to Shen Li, Bo Tao, Jijun Wan, Enca Montecino-Rodriguez, Ping Wang, Baiming Sun, Yiqian Gu, Sivakumar Ramadoss, Lianjiu Su, Qihao Sun, Johanna Ten Hoeve, Linsey Stiles, Jeffrey Collins, R. Michael van Dam, Mikayla Tamboline, Richard Taschereau, Orian Shirihai, Matteo Pellegrini, Thomas Graeber, Kenneth Dorshkind i Shili Xu. Feiyang Ma Uniwersytet Północno-Zachodni i Douglas B. Kitchen z Curia Global, Inc. wnieśli wkład w badanie.

Badanie otrzymało wsparcie ze strony Narodowe Instytuty ZdrowiaKalifornijski Instytut Medycyny Regeneracyjnej i Departament Obrony.



Link źródłowy