Gorączka Lassa dotarła do Stanów Zjednoczonych po raz pierwszy od dziesięciu lat, a przypadek ten zaskoczył urzędników odpowiedzialnych za służbę zdrowia.
Niezidentyfikowany pacjent w średnim wieku ze stanu Iowa zmarł „wkrótce” po hospitalizacji z powodu choroby, która może powodować krwawienie z oczu i drgawki.
Pacjent właśnie wrócił do Stanów Zjednoczonych z Afryki Zachodniej, gdzie choroba ma charakter endemiczny i spowodowała wybuch epidemii w Nigerii, gdzie w tym roku zgłoszono łącznie 9500 podejrzanych i potwierdzonych przypadków.
Urzędnicy ds. zdrowia z CDC i Departamentu Zdrowia stanu Iowa powiedzieli, że u pacjenta nie wystąpiły żadne objawy podczas podróży, dodając, że ryzyko przeniesienia było „bardzo niskie”, ponieważ ludzie zarażają tylko wtedy, gdy mają objawy.
Nie ujawnili, kiedy pacjent zaczął odczuwać objawy ani kiedy wrócił do Iowa, ani czy doszło do bliskich kontaktów.
Jednak przypadek Iowa nadal budził obawy wśród ekspertów ds. zdrowia.
Poniżej DailyMail.com szczegółowo opisuje wszystko, co powinieneś wiedzieć o gorączce Lassa:
Pracownicy służby zdrowia w sprzętach ochronnych grzebią 13-letniego chłopca, który zmarł na gorączkę Lassa w 2014 roku w Sierra Leone (zdjęcie pliku)
Mieszkaniec stanu Iowa zmarł po zarażeniu się przerażającą chorobą wirusową, gorączką Lassa, która jest podobna do wirusa Ebola i powoduje krwawienie z gałek ocznych u ofiar
Co to jest gorączka Lassa?
Gorączka Lassa to ciężka choroba wirusowa, której objawy pojawiają się u pacjentów w ciągu tygodnia do trzech tygodni od zakażenia.
Choroba występuje endemicznie w krajach Afryki Zachodniej, w tym w Gwinei, Sierra Leone, Liberii i Nigerii, gdzie się rozprzestrzenia.
Eksperci twierdzą, że może to wynikać ze wzrostu liczby gryzoni przenoszących infekcję w kraju, zwanych szczurami Mastomys, zwiększających ryzyko infekcji u ludzi.
Istnieją jednak również sporadyczne przypadki odnotowane poza Afryką, które są powiązane z osobami podróżującymi z tego regionu.
Gorączkę Lassa po raz pierwszy odkryto w 1969 r., kiedy w nigeryjskim mieście Lassa zmarły dwie pielęgniarki-misjonarki z powodu tajemniczej choroby.
Do tej pory w USA zarejestrowano dziewięć przypadków, a każdy z nich był powiązany z niedawną podróżą z innego kraju.
Jak złapać gorączkę Lassa?
Gorączka Lassa to wirus przenoszony przez szczury Mastomys, gatunek gryzoni powszechnie występujący w Afryce Subsaharyjskiej, i nie powoduje u gryzoni żadnych objawów.
Ludzie zarażają się dotykając powierzchni zanieczyszczonych moczem, odchodami lub śliną szczurów, a następnie dotykając ich ust.
Mogą również zostać zarażeni po zjedzeniu żywności skażonej przez szczury lub jeśli wirus dostanie się do otwartej rany lub rany.
Do przeniesienia wirusa z człowieka na człowieka może dojść tylko wtedy, gdy ktoś zacznie wykazywać objawy wirusa, które zwykle pojawiają się w ciągu tygodnia od zakażenia.
Można się nim zarazić poprzez dotknięcie kału, krwi, moczu lub śliny danej osoby, a następnie dotknięcie własnych ust lub zjedzenie skażonej żywności.
Osoba nie może rozprzestrzeniać choroby, jeśli nie wykazuje oznak infekcji.
Jak bardzo jest to zabójcze?
Światowa Organizacja Zdrowia sugeruje, że około 15 procent pacjentów z ciężką chorobą umiera z powodu gorączki Lassa.
Ale dr Robert Garry, profesor w Tulane Medical School w Nowym Orleanie, zasugerował, aby to zrobić Wiadomości STAT w niektórych obszarach, gdzie trudno jest uzyskać odpowiednie leczenie, śmiertelność w ciężkich przypadkach może sięgać nawet 70%.
Doktor Garry oparł swoje wyższe szacunki na swoim doświadczeniu w pracy w Sierra Leone, gdzie wirus ma charakter endemiczny i gdzie realizuje kilka projektów badawczych.
Naukowcy ostrzegają, że na tę chorobę szczególnie narażone są dzieci poniżej 10. roku życia oraz kobiety w ciąży, ponieważ mają słabszy układ odpornościowy. Dane pokazują, że w przypadku kobiet w ciąży ponad 95 procent z nich poroniło płód.
W przypadku infekcji gorączka Lassa atakuje wiele układów narządów w organizmie, w tym wątrobę, śledzionę, nerki i wyściółkę naczyń krwionośnych.
Może to spowodować stan zapalny narządów i uniemożliwić ich prawidłową pracę, co może prowadzić do śmierci pacjenta.
Jakie są objawy?
Światowa Organizacja Zdrowia twierdzi, że około 80 procent osób zarażonych wirusem nie ma żadnych objawów, co oznacza, że nie może go rozprzestrzeniać.
Objawy ostrzegawcze zwykle pojawiają się około tygodnia do trzech tygodni po zakażeniu.
Na wczesnym etapie pacjenci mogą cierpieć na lekką gorączkę, uczucie zmęczenia i osłabienia oraz ból głowy – podobny do innych gorączki krwotocznej, takich jak Ebola i malaria.
Jednak na późniejszych etapach, zwłaszcza jeśli pacjent nie jest leczony, mogą wystąpić u niego poważniejsze objawy, takie jak krwawienie z oczu, wymioty, trudności w oddychaniu, obrzęk twarzy oraz ból w klatce piersiowej, plecach i brzuchu.
Jak to jest wykrywane?
Lekarze twierdzą, że zdiagnozowanie gorączki Lassa może być trudne, ponieważ objawy są różne i podobne do tych powodowanych przez inne choroby.
We wczesnych stadiach objawy mogą przypominać malarię, szigellozę, dur brzuszny i żółtą febrę.
Światowa Organizacja Zdrowia twierdzi, że aby zdiagnozować infekcję, próbki od pacjenta muszą zostać przetestowane w laboratorium zapewniającym wysoki poziom bezpieczeństwa biologicznego, aby potwierdzić i powstrzymać infekcję.
Bada się na obecność wirusa płyny ustrojowe, takie jak ślina, krew lub mocz, a w niektórych przypadkach bada się również płyny pobrane przez nakłucie lędźwiowe.
Czy istnieje szczepionka?
Powyższa mapa z CDC pokazuje obszary Afryki Zachodniej, gdzie gorączka Lassa ma charakter endemiczny i została wykryta
Lekarze stosują lek przeciwwirusowy Ribavirin w leczeniu pacjentów cierpiących na tę chorobę. Jest najskuteczniejszy, gdy zostanie podany wkrótce po wystąpieniu objawów u pacjenta.
CDC zaleca również, aby każda osoba, u której zdiagnozowano tę chorobę, otrzymywała odpoczynek, nawodnienie i inne leki łagodzące objawy.
Światowa Organizacja Zdrowia twierdzi, że obecnie nie ma szczepionki przeciwko wirusowi i że zamiast tego wysiłki powinny skupiać się na zapobieganiu.
Agencja twierdzi, że zależy to od „dobrej higieny” i zniechęcania gryzoni do wchodzenia do domów.
Może to obejmować przechowywanie żywności w pojemnikach zabezpieczonych przed gryzoniami, wyrzucanie śmieci z dala od domu, utrzymywanie czystości w domu i trzymanie kotów, które żerują na szczurach.
Czy gorączka Lassa może prowadzić do powikłań?
CDC twierdzi, że u jednej na trzy osoby zarażone wirusem utrata słuchu następuje po ustąpieniu początkowej infekcji.
Agencja ostrzega, że może się to zdarzyć zarówno w łagodnych, jak i umiarkowanych przypadkach choroby.
CDC ostrzega również, że w przypadku zakażenia kobiety w ciąży istnieje wysokie ryzyko poronienia, a około 95 procent płodów nie przeżywa.
Czy jestem narażony na ryzyko złapania gorączki Lassa?
Od 1969 r. w USA odnotowano dziewięć przypadków tej choroby, w tym przypadek pacjenta ze stanu Iowa w tym tygodniu.
Każdy z nich był powiązany z niedawnymi podróżami zagranicznymi, a pacjenci zachorowali wkrótce po powrocie do USA. Późniejszej transmisji nie było.
Ostatni przypadek odnotowano w maju 2015 r. u mieszkańca New Jersey, który niedawno podróżował do Liberii. Pacjent również zmarł.
Ogółem z dziewięciu pacjentów zdiagnozowanych w USA co najmniej trzech zmarło.
Inni przeżyli, ale zgłaszali, że byli częściowo głusi i regularnie cierpieli na napady bólu i silne zmęczenie.
Eksperci twierdzą, że ryzyko gorączki Lassa dla Amerykanów jest niskie i nie ma żadnych oznak, że rozprzestrzeniła się ona w USA.
Ostrzegają jednak, że istnieje ryzyko infekcji, jeśli ktoś odwiedzi kraj Afryki Zachodniej, w którym choroba ma charakter endemiczny.
W lutym 2022 r. Wielka Brytania odnotowała również dwa przypadki tej choroby u podróżnych wracających z Mali.
W 2009 r. w Wielkiej Brytanii odnotowano kolejny przypadek u 66-letniego mężczyzny, który niedawno wrócił do Wielkiej Brytanii z Abudży w Nigerii.
Jak Stany Zjednoczone radzą sobie z niedawną sprawą?
Urzędnicy w stanie Iowa odizolowali pacjenta w specjalistycznym szpitalu chorobowym po tym, jak zgłosił się z objawami.
Opisywano osobę, która przed śmiercią przechodziła „krótką chorobę”.
Nie ujawniono żadnych dalszych szczegółów, a CDC twierdzi, że ryzyko rozprzestrzenienia się wirusa jest „niskie”.
