Autor: Stephan Shemilt, główny scenarzysta krykieta BBC
To była niezwykła sytuacja dla Anglii. Powrót do Jonny’ego Bairstowa, Bena Foakesa, Dana Lawrence’a czy Alexa Leesa wywołałby zdziwienie, podobnie jak nieograniczone opcje, takie jak Ben McKinney i James Rew.
Zdecydowali się na kolejne przeczucie: Bethell, który jest wyraźnie utalentowany, ale niedoświadczony i nie ma żadnego doświadczenia w zawodowym krykiecie.
Mimo całej tej rozmowy o zbudowaniu baterii szybkich meloników, odbijanie wygląda teraz ciekawie: Ollie Pope jest bez formy, Ben Stokes szuka drogi do powrotu, a Jordan Cox zadebiutuje w Nowej Zelandii.
Teraz następny w kolejce nie ma setki pierwszej klasy. Jeśli Anglia buduje się na popiół, warto pamiętać, że ich jedyne zwycięstwo tam w ciągu ostatnich 30 lat zostało zbudowane na serii runów.
Nie wszystko też kręci się wokół Popiołów.
Po ciężkiej porażce w decydującym teście w Pakistanie Anglia dryfowała na boisku. Zespół młodych, niewzruszonych postaci to zaleta, ale czasami potrzeba graczy, którzy złapią grę za kark.
Bairstow, Stuart Broad, James Anderson i Ollie Robinson byliby szczęśliwi, gdyby wzięli udział w bitwie. Bez nich Stokesowi brakowało kilku zawodników.
Godne podziwu jest to, że Stokes i Brendon McCullum zmieniają profil wiekowy drużyny Anglii, a krykiet okręgowy bardzo różni się od rozgrywek międzynarodowych, więc skupianie się na atrybutach, a nie na rekordach, ma swoje zalety.
Mimo to istnieje dokuczliwa wątpliwość, czy w Anglii jest o kilku chłopców za dużo, a za mało mężczyzn.
