Granica tych zysków byłaby znacznie dalsza, niż oczekiwaliby ówcześni gracze.
Począwszy od Euro 1995, Walia rywalizowała w pięciu kampaniach kwalifikacyjnych UEFA, wygrywając tylko dwa z 32 meczów.
Tłumy były małe, ich menedżerowie pracowali tylko na pół etatu, a obiekty i sprzęt nie były takie, jakich można by się spodziewać po międzynarodowym zespole.
„Moją pierwszą koszulą była męska koszulka XXXL” – powiedziała Kath Morgan, która zadebiutowała w reprezentacji Walii w 1995 roku.
„Byłam malutka, pięta [of the sock] sięgnął mi do górnej części łydki. [The shirt] był ciężki, to był stary styl Umbro z długimi rękawami.
Morgan powiedziała, że zajęło jej kilka lat, zanim w pełni zrozumiała, dlaczego wszystko tak się potoczyło.
„Rozumiem, że Walia nie odniosła sukcesu.
„Rozumiem, że sukces przynosi większe dochody, a ponieważ Walia nie odniosła sukcesu, pieniądze zawsze trafiały do mężczyzn, a nigdy do kobiet.
„I to było w pewnym sensie: mamy cię na pokładzie, więc bądź cicho”.
McAllister dodał: „Do naszej drużyny dołączyło nowe pokolenie młodych graczy.
– Na przykład Jayne Ludlow, którzy grali w przyzwoitych klubach, w niektórych przypadkach dużych, więc ich oczekiwania były wyższe.
„To był dość napięty okres dla kobiecej reprezentacji narodowej, ponieważ niektóre z nas, które były tam na początku, były bardzo świadome, że miękkie, delikatne podejście sprawdzi się lepiej w FAW, podczas gdy niektóre zawodniczki, które przybyły niecierpliwiliśmy się, aż coś się wydarzy.
„Zawsze musieliśmy inwestować czas i energię, aby przekonać ich, że jest to ważne, ponieważ skutecznie mogli w dowolnym momencie wyciągnąć wtyczkę z międzynarodowego zespołu i wrócilibyśmy do punktu wyjścia”.
W tym miejscu na drodze pojawia się jeden duży wybój.
Zaledwie kilka lat przed debiutem pewnej Jess Fishlock w Walii, FAW wycofała drużynę z eliminacji Euro 2005 po przeprowadzeniu losowania.
Białoruś, Izrael, Estonia i Kazachstan byłyby ich przeciwnikami, ale podróże uznano za zbyt drogie.
„Powiedziano nam, że «wyciągnęliśmy kogoś, ale po prostu nie stać nas na to, aby tam pojechać»” – powiedziała Jayne Ludlow, która później zaczęła zarządzać zespołem.
„[They said] „UEfa nie pomaga tak bardzo, jak byśmy chcieli, więc nie możemy grać, więc równie dobrze możemy wyciągnąć cię z rozgrywek”.
„Więc przez dwa lata nie graliśmy żadnego meczu, więc jako zawodnik reprezentacji narodowej pytasz: «o co tu chodzi?».
„To nie było środowisko, w którym mieliśmy głos”.
