Zdjęcia astronautów ukazują dramatyczną transformację największego ujścia Madagaskaru, Betsiboki, na przestrzeni dziesięcioleci. Od 1984 r. wylesianie i rolnictwo spowodowały poważną erozję, zmieniając krajobraz delty, tworząc nowe wyspy i znacznie powiększając namorzyny.
Astronauta na pokładzie Międzynarodowa Stacja Kosmiczna (ISS) wykonała zdjęcie największego ujścia rzeki Madagaskaru. Obecnie ponad połowę ujścia rzeki wypełnia rosnąca delta rzeki Betsiboka, która płynie na północny zachód w kierunku Kanału Mozambickiego. Miasto portowe Mahajanga znajduje się wzdłuż wybrzeża, w lewym górnym rogu zdjęcia. Ryż jest uprawa pierwotna uprawiana w regionie delty i wokół niego.
W ciągu ostatnich 50 lat wycięto duże obszary lasów w celu wyrębu i powiększenia gruntów rolnych, aby dostosować się do szybko rosnącej populacji Madagaskaru. To wylesianie spowodowało znaczną erozję gleby na zboczach wzgórz w zlewni Betsiboki i innych regionach Madagaskaru. Zerodowana gleba jest odprowadzana do rzeki Betsiboka i transportowana w dół rzeki. Po dziesięcioleciach przyspieszonej erozji delta rozrosła się do około 35 kilometrów (22 mil) długości, wypełniając większą część ujścia rzeki, po którym niespełna sto lat temu można było żeglować statkami.
Dynamiczny rozwój delty
Delta, wyśrodkowana na tym zdjęciu, to sieć kanałów dystrybucyjnych pomiędzy większymi i mniejszymi wyspami typu „łza”. Gleby bogate w żelazo zabarwiają wodę w dystrybutorach na czerwono-pomarańczowy odcień. Kilka wysp ma kolor ciemnozielony, gdzie lasy skolonizowały nowo osadzone tereny. Dziś delta i sąsiednie wybrzeża są domem dla największego obszaru lasy namorzynowe na Madagaskarze.
Porównanie i zmiany w czasie
W porównaniu z zdjęcie astronauty zdjęcie zrobione 40 lat temu (wstawka z 1984 r.) zdjęcie z 2024 r. ilustruje dalszy rozwój delty w kierunku Kanału Mozambickiego. Ławice piasku, które podczas przypływu zostały pokryte wodą, rozszerzyły się i urosły w górę, przekształcając się w porośnięte roślinnością wyspy. Od 1984 roku po obu stronach wyspy „A” utworzyły się dwie nowe, porośnięte roślinnością wyspy, jedna poniżej wysp „B” i „C” oraz trzy poniżej wyspy „D”. Poniżej wyspy „D” widoczna jest także niezarośnięta mierzeja piasku.
Zdjęcie astronauty ISS071-E-111691 zostało uzyskane 23 maja 2024 r. aparatem cyfrowym Nikon Z9 o ogniskowej 210 milimetrów. Dostarczają je załoga ISS, Jednostka Obserwacji Ziemi oraz Jednostka Nauki o Ziemi i Teledetekcji w Johnson Space Center. Zdjęcie wykonał członek załogi Ekspedycji 71. Obraz został przycięty i poprawiony w celu poprawy kontrastu, a artefakty obiektywu zostały usunięte. Program Międzynarodowej Stacji Kosmicznej wspiera laboratorium w ramach Laboratorium Narodowego ISS, aby pomóc astronautom w wykonywaniu zdjęć Ziemi, które będą miały największą wartość dla naukowców i społeczeństwa, oraz w bezpłatnym udostępnianiu tych zdjęć w Internecie.
