Strona główna nauka/tech Nowe badanie ujawnia ukryte białka Covid-19 we krwi przewoźników długodystansowych

Nowe badanie ujawnia ukryte białka Covid-19 we krwi przewoźników długodystansowych

7
0


Koncepcja artystyczna długiej pandemii Covid
Naukowcy odkryli, że u osób z różnorodnymi i poważnymi, długotrwałymi objawami Covid-19 istnieje większe prawdopodobieństwo posiadania śladów SARS-CoV-2 we krwi, co sugeruje potencjalną ciągłą obecność wirusa. Źródło: SciTechDaily.com

A wirus rezerwuar w organizmie może wyjaśniać, dlaczego u niektórych osób objawy Covid-19 występują przez długi czas.

Niedawne badanie wskazuje, że u osób cierpiących na Covid-19 od długiego czasu, których objawy wpływają na wiele układów organizmu, choroba może mieć charakter trwały SARS-CoV-2 białek we krwi, co wskazuje na trwającą infekcję wirusową, którą można leczyć lekami przeciwwirusowymi.

Trwałe białka wirusowe u pacjentów z długim okresem Covid-19

Badanie przeprowadzone przez Brigham and Women’s Hospital stowarzyszony z Harvardem wykazało, że u osób doświadczających szerokiego zakresu długotrwałych objawów COVID ryzyko wystąpienia śladów białek SARS-CoV-2 we krwi jest dwukrotnie większe w porównaniu do osób bez objawów długiego Covid.

Objawy często kojarzone z długą chorobą Covid to zmęczenie, mgła mózgowa, bóle mięśni i stawów, bóle pleców, bóle głowy, problemy ze snem, utrata węchu lub smaku oraz problemy żołądkowo-jelitowe.

Wyniki tych badań opublikowano w czasopiśmie Mikrobiologia kliniczna i zakażenia.

Implikacje dla strategii długiego leczenia COVID

W szczególności zespół odkrył, że u 43 procent osób z długotrwałymi objawami COVID wpływającymi na trzy główne układy w organizmie, w tym układ krążeniowo-oddechowy, układ mięśniowo-szkieletowy i neurologiczny, uzyskano pozytywny wynik testu na obecność białek wirusowych w ciągu 1 do 14 miesięcy od pozytywnego wyniku testu na obecność COVID. Jednak tylko 21 procent osób, które nie zgłosiły żadnych długotrwałych objawów Covid, uzyskało w tym samym okresie pozytywny wynik testu na obecność biomarkerów SARS-CoV-2.

„Jeśli uda nam się zidentyfikować podgrupę osób, które mają utrzymujące się objawy wirusowe ze względu na nagromadzenie wirusa w organizmie, być może będziemy w stanie leczyć je lekami przeciwwirusowymi w celu złagodzenia objawów” – powiedziała główna autorka Zoe Swank, stażystka podoktorska w Zakład Patologii BWH.

Spostrzeżenia z inicjatywy RECOVER

W badaniu przeanalizowano 1569 próbek krwi pobranych od 706 osób, w tym 392 uczestników inicjatywy National Institutes of Health-supported Researching COVID to Enhance Recovery (RECOVER), u których wcześniej uzyskano pozytywny wynik testu na obecność wirusa COVID. Korzystając z Simoa, ultraczułego testu do wykrywania pojedynczych cząsteczek, naukowcy szukali całych i częściowych białek wirusa SARS-CoV-2. Przeanalizowali także dane dotyczące długotrwałych objawów COVID u uczestników, korzystając z informacji z elektronicznej karty medycznej lub ankiet zebranych w tym samym czasie, gdy pobierano próbki krwi.

Możliwe, że utrzymująca się infekcja wyjaśnia niektóre – ale nie wszystkie – objawy osób cierpiących na Covid-19 od długiego czasu. W takim przypadku badania i leczenie mogą pomóc w identyfikacji pacjentów, którzy mogą odnieść korzyść z terapii, takich jak leki przeciwwirusowe.

Złożona natura długiego Covid-19

Jedno z pytań postawionych w badaniu dotyczy tego, dlaczego u ponad połowy pacjentów z szeroko zakrojonymi, długotrwałymi objawami Covid-19 nie stwierdzono obecności trwałych białek wirusowych.

„To odkrycie sugeruje, że prawdopodobnie istnieje więcej niż jedna przyczyna długiego przebiegu Covid-19” – powiedział David Walt, profesor patologii w BWH i główny badacz badania. „Na przykład inną możliwą przyczyną długotrwałych objawów COVID może być to, że wirus uszkadza układ odpornościowy, powodując utrzymywanie się dysfunkcji układu odpornościowego po wyeliminowaniu wirusa”.

Aby lepiej zrozumieć, czy za długotrwałymi objawami Covid-19 u niektórych osób stoi trwająca infekcja, Swank, Walt i inni badacze prowadzą obecnie badania uzupełniające. Analizują próbki krwi i dane dotyczące objawów na większych grupach pacjentów, w tym na osobach w różnym wieku i z obniżoną odpornością. W ten sposób mogą również sprawdzić, czy u niektórych osób ryzyko wystąpienia trwałego wirusa w organizmie jest większe.

„Nadal wiele nie wiemy na temat wpływu tego wirusa na ludzi” – powiedział David C. Goff, starszy dyrektor programu naukowego w Komitecie Sterującym Konsorcjum Obserwacyjnego RECOVER i dyrektor Wydziału Nauk o Układu Sercowo-Naczyniowym w National Heart , Instytut Płuc i Krwi (NHLBI), część NIH. „Tego typu badania mają kluczowe znaczenie, aby pomóc badaczom lepiej zrozumieć mechanizmy leżące u podstaw długiego przebiegu Covid-19, co pomoże nam zbliżyć się do określenia właściwych celów leczenia”.

Goff dodał, że wyniki te wspierają również trwające wysiłki zmierzające do zbadania metod leczenia przeciwwirusowego.

Badanie krwi na SARS-CoV-2 opracowane przez badaczy Brigham and Women’s jest obecnie wykorzystywane również w ogólnokrajowym badaniu RECOVER-VITAL, które sprawdza, czy lek przeciwwirusowy pomaga pacjentom wyzdrowieć po długim przebiegu Covid-19. W badaniu RECOVER-VITAL zbadana zostanie krew pacjentów przed i po leczeniu lekiem przeciwwirusowym, aby sprawdzić, czy leczenie eliminuje utrzymujące się we krwi białka wirusowe.

Pomysł, że wirus może pozostać w organizmie i powodować utrzymujące się objawy kilka miesięcy po zakażeniu, nie jest charakterystyczny tylko dla Covid-19.

„Inne wirusy są powiązane z podobnymi zespołami po ostrym przebiegu” – powiedział Swank. Zauważyła, że ​​badania na zwierzętach wykazały, że białka Ebola i Zika występują w tkankach po zakażeniu, a wirusy te powiązano również z występowaniem chorób poinfekcyjnych.

Odniesienie: „Pomiar krążących antygenów wirusowych po zakażeniu SARS-CoV-2 w badaniu wielokohortowym” przeprowadzili Zoe Swank, Ella Borberg, Yulu Chen, Yasmeen Senussi, Sujata Chalise, Zachary Manickas-Hill, Xu G. Yu, Jonathan Z. Li, Galit Alter, Timothy J. Henrich, J. Daniel Kelly, Rebecca Hoh, Sarah A. Goldberg, Steven G. Deeks, Jeffrey N. Martin, Michael J. Peluso, Aarthi Talla, Xiaojun Li, Peter Skene, Thomas F. Bumol i Mike Zissis, 9 października 2024 r., Mikrobiologia kliniczna i zakażenia.
DOI: 10.1016/j.cmi.2024.09.001

Pieniądze na to zadanie pochodziły ze środków Narodowe Instytuty Zdrowia (NIH) oraz Barbara i Amos Hostetter.



Link źródłowy