Kiedy Ukraina głosowała za niepodległością od Związku Radzieckiego w 1991 roku, Dynamo Kijów wyłoniło się jako piłkarska potęga kraju, zdobywając 11 z pierwszych 13 tytułów mistrzowskich ukraińskiej Premier League.
Pierwszy tytuł Szachtara zdobył w 2002 roku, ale od przybycia Palkina w 2004 roku drużyna stała się główną siłą Ukrainy w kraju i za granicą, zdobywając 15 razy mistrzostwo kraju i Puchar UEFA w 2009 roku.
Pomogła obecność na rynku brazylijskim. W latach 2005–2009 Fernandinho, Jadson, Willian, Ilsinho, Elano i Luiz Adriano przybyli do Doniecka i rozkwitli, a jedynie zmarły Elano nie wystąpił w drużynie, która zdobyła Puchar UEFA.
Douglas Costa i Alex Teixeira dołączyli do zespołu w następnym roku, gdy rekrutacja Szachtara nadal przynosiła sukcesy, uzupełniając przejęcia w Ameryce Południowej talentami bliżej kraju, takimi jak Henrikh Mkhitaryan z Armenii.
„Kiedy mieszkaliśmy w Doniecku, dość łatwo było zastosować tę politykę transferową” – wyjaśnia Palkin. „W naszym kraju mieliśmy spokój, niewiarygodną infrastrukturę piłkarską i pozyskanie jakiegokolwiek talentu z dowolnego kraju było dla nas bardzo łatwe.
„Kiedy sprowadzamy zawodnika, kiedy widzi, jaki mamy stadion, nasz obóz przygotowawczy, miasto, następnego dnia wszyscy podpisują kontrakt.
„Nasz sukces polegał na dość szybkim podejmowaniu decyzji. Wiele razy wygrywaliśmy [despite] rywalizacja z Manchesterem United, Arsenalem i wieloma czołowymi europejskimi klubami, ponieważ bardzo szybko podejmowaliśmy decyzje, gdy wykryliśmy talenty i podjęliśmy decyzję o zakupie”.
W sierpniu 2009 roku, podczas występu Beyonce w wieczór otwarcia, Szachtar odsłonił najnowocześniejszą arenę Donbas Arena o pojemności 52 000 miejsc. Zaledwie kilka miesięcy po historycznym triumfie na kontynencie klub ugruntował swoją pozycję jednego z najbardziej konkurencyjnych w Europie zarówno na boisku, jak i poza nim.
Stadion był także kluczowym miejscem Mistrzostw Europy w 2012 roku, na którym Hiszpania pokonała Portugalię w półfinale. Ale dwa lata później było puste.
W lipcu 2014 r. sześciu zawodników Szachtara odmówiło powrotu do Doniecka po towarzyskim meczu we Francji po przejęciu kontroli nad miastem przez prorosyjskich rebeliantów. Byli wśród nich Costa, Teixeira i Fred.
W końcu wrócili, gdy Szachtar podjął decyzję o przeniesieniu się ponad 900 km na zachód, aby wykorzystać Kijów jako bazę szkoleniową podczas rozgrywania meczów we Lwowie.
Było jednak kilku byłych zawodników, którzy chcieli pozostać w Doniecku pod rządami DRL, w tym były kapitan Wiktor Zwiagincew, który znajdował się na stronie internetowej rządu Ukrainy wymieniając osoby oskarżone o terroryzm w związku z powiązaniami z separatystycznymi rebeliantami.
„Kiedy opuściliśmy Donieck, było bardzo trudno” – wyjaśnia Palkin, który ostatni raz odwiedził Donieck osiem lat temu. „Straciliśmy naszych lokalnych kibiców, straciliśmy nasz piękny stadion, bo w tamtym momencie był to jeden z najlepszych stadionów w Europie. Straciliśmy nasze miasto, straciliśmy nasz [training] obóz.
„Sytuacja stawała się coraz trudniejsza. Dziś prawie niemożliwe jest komunikowanie się z ludźmi, którzy tam przebywają”.
