Zachowanie rojące się chruścików, zidentyfikowane w bursztynie środkowokredowym, mogło się zmniejszyć w odpowiedzi na pojawienie się echolokujących nietoperzy.
Nowe badanie pokazuje, że rojenie się chruścików prawdopodobnie rozpoczęło się w r Trias ale często ginął około 50–53 milionów lat temu w wyniku drapieżnictwa ze strony nietoperzy echolokujących, których owady nie mogły wykryć.
Badania prowadzili profesor Dong Ren i dr Jiajia Wang (College of Life Sciences, Capital Normal University). Oczywiste skupiska, duże skupisko dorosłych chruścików, znaleziono w sześciu małych kawałkach bursztynu Kachin ze środkowej kredy.
Rój Trichoptera w środkowej kredzie identyfikuje się na podstawie wyników analizy głównych składowych w oparciu o cechy morfologiczne kształtu skrzydeł, a także inne dowody morfologiczne, takie jak obecność dymorfizmu płciowego i rozbudowane fallusy u samców.
Ewolucyjne początki roju
Wyniki filogenetycznej rekonstrukcji danych molekularnych i morfologicznych, a także rekonstrukcji cech przodków i analiz datowania końcówek wskazują, że rój był prawdopodobnie obecny w triasie jako cecha planu podłoża trichoptera.
Aby zrekonstruować wzorce rojenia się podczas ewolucji trichoptera, zespół opracował drzewo próbkowania metodą Bayesowskiej analizy ewolucyjnej w oparciu o 30 cech morfologicznych i sześć sekwencji molekularnych. W tej analizie wybrali 79 trichopteranów gatunek z 15 rodzin, które obejmują główne nadrodziny i grupy rojące się. Zachowanie rojące się zostało zrekonstruowane jako synapomorfia Trichoptera w oparciu o rekonstrukcję cech przodków.
Utrata zachowania roju
Naukowcy odkryli również, że wiele rodzin trichopteranów utraciło zdolność rojenia się około 50–53 milionów lat temu. Ten okres jest krytyczny, ponieważ był równorzędny z pojawieniem się nietoperzy echolokujących. Narządy bębenkowe i inne narządy wykrywające dźwięki o podobnym dostrojeniu nie były obecne u zachowanych ani kopalnych Trichoptera, więc chruściki nie są w stanie wykryć ultradźwięków nietoperzy.
Zjawisko to pokazuje, że obecność echolokujących nietoperzy spowodowała znaczną presję na rojące się Trichoptera i było możliwe, że było to czynnikiem przyczyniającym się do powtarzającej się utraty zachowań rojowych przez różne trichopterany w eocenie, co stanowi strategiczną reakcję na drapieżnictwo nietoperzy. Chociaż ptaki i pterozaury były głównymi małymi drapieżnikami latającymi na Ziemi Mezozoiknajwyraźniej miały one niewielki wpływ na rój, ponieważ większość mezozoicznych latających owadożernych drapieżników również prowadziła dzienny tryb życia, podczas gdy rój rozpoczynał się głównie po zmierzchu i osiągał szczyt przed północą.
Badanie to pokazuje korelację między pojawieniem się nocnych drapieżników nietoperzy z paleocenu i wczesnego eocenu a powtarzającą się utratą roju ze strony różnych kladów chruścików, ujawniając potencjalny wpływ drapieżnictwa nietoperzy na zmianę krajobrazu behawioralnego Trichoptera w kenozoiku. Wydawało się, że w kenozoiku różnorodność Trichoptera spadła w stosunku do ich siostrzanej grupy Lepidoptera, co mogło częściowo wynikać z nowej presji drapieżników, takiej jak ta spowodowana pojawieniem się nietoperzy.
Odniesienie: „Rój chruścików w środkowej kredzie” autorstwa Jiajia Wang, Michael S. Engel, Weiting Zhang, Chungkun Shih, Rui Qiu i Dong Ren, 28 czerwca 2024 r., Narodowy Przegląd Naukowy.
DOI: 10.1093/nsr/nwae227
