Naukowcy zidentyfikowali trzy nowe gatunek dużych ptaków enantiornithine wielkości jastrzębia z późnego okresu Kreda okres w Montanie, podkreślając ewolucję w kierunku większych rozmiarów i różnorodności ról ekologicznych, podobnie jak współczesne ptaki drapieżne.
Z nowych badań opublikowanych w czasopiśmie wynika, że trzy nowo odkryte starożytne ptaki z okresu późnej kredy w Ameryce Północnej były wielkości jastrzębia i miały potężne stopy przypominające drapieżniki PLOS JEDEN przez Alexandra Clarka z Uniwersytet w ChicagoUSA i jego współpracowników.
Różnorodność ptaków kredowych
W okresie kredowym najbardziej zróżnicowaną grupą ptaków były wymarłe enantiornityny, znane w tym czasie na całym świecie. Jednak enantiornithines i inne Mezozoik ptaki znane są głównie z osadów dolnej kredy, stosunkowo ubogie są dane z późnej kredy. W związku z tym istnieje ogólny brak zrozumienia trendów w ewolucji ptaków pod koniec ery mezozoicznej.
Nowe odkrycia w Montanie
W tym badaniu Clark i współpracownicy opisują trzy nowe ptaki enantiornithine na podstawie skamieniałości znalezionych w formacji Hell Creek w Montanie, datowanych na ostatnią epokę kredową (68–66 milionów lat temu, na krótko przed masowym wymieraniem, które unicestwiło nieptasie dinozaury i enantiornityny). Wszystkie trzy skamieniałe ptaki zidentyfikowano na podstawie kości podudzi. Dwa z nich to nowe gatunki Magnusavisa ekalakaensis I Awizaur Darwinipodczas gdy trzeci to nienazwany gatunek Awizaur.
Ewolucyjne spostrzeżenia ptaków późnej kredy
Wszystkie te ptaki są większe niż enantiornithines z wczesnej kredy Awizaur darwini szacuje się, że ważył ponad kilogram, mniej więcej wielkości dużego jastrzębia. Analiza kości nóg Awizaur i jego krewni wykazują proporcje i przystosowania podobne do jastrzębi i sów, co wskazuje na potężne mięśnie nóg i stóp, które mogą chwytać i potencjalnie nieść proporcjonalnie dużą ofiarę, podobnie jak niektóre współczesne ptaki drapieżne.
Wniosek: Implikacje odkryć kopalnych
Skamieniałości te poszerzają znaną różnorodność ptaków późnej kredy, potwierdzają tendencję do dużych rozmiarów ciała i podkreślają, jak z biegiem czasu enantiornithines wyewoluowały większą różnorodność ról ekologicznych. Badanie to podkreśla, że nawet fragmentaryczne skamieniałości mogą ujawnić ważne informacje ekologiczne i zostać wykorzystane do wyjaśnienia trendów ewolucyjnych.
Autorzy dodają: „Avisaurids, grupa ptaków enantiornithine z ostatniej kredy, wykazuje cechy kończyn tylnych wskazujące na silne zgięcie stawu skokowego, co sugeruje zdolność do noszenia ciężkiej ofiary i zachowania podobne do żywych ptaków drapieżnych”.
Odniesienie: „Nowa różnorodność enantiornithine w formacji Hell Creek i funkcjonalna morfologia avisaurid tarsometatarsus” autorstwa Alexandra D. Clarka, Jessie Atterholt, Johna B. Scannelli, Nathana Carrolla i Jingmai K. O’Connora, 9 października 2024 r., PLOS JEDEN.
DOI: 10.1371/journal.pone.0310686
