Hormon zmniejsza liczbę białych krwinek, które pomagają kontrolować nowotwory; ograniczenie hormonu może być podejściem terapeutycznym.
Nowe badanie przeprowadzone przez Duke Cancer Institute ujawnia, że estrogeny ułatwiają rozwój wielu typów nowotworów, w tym raka piersi bez receptorów estrogenowych, osłabiając odpowiedź immunologiczną i zmniejszając skuteczność immunoterapii. Stwierdzono, że leczenie antyestrogenowe przeciwdziała tym efektom, zwiększając skuteczność immunoterapii nowotworów.
Estrogeny i wzrost raka
Wiadomo, że estrogeny powodują wzrost nowotworu w komórkach raka piersi zawierających jego receptory, ale nowe badanie przeprowadzone przez naukowców z Duke Cancer Institute nieoczekiwanie wykazało, że estrogeny odgrywają rolę w napędzaniu wzrostu nowotworów piersi bez receptorów, a także wielu innych nowotworów.
W artykule opublikowanym dzisiaj (27 września) w czasopiśmie Postęp naukibadacze opisują, jak estrogeny nie tylko zmniejszają zdolność układu odpornościowego do atakowania nowotworów, ale także zmniejszają skuteczność immunoterapii stosowanych w leczeniu wielu nowotworów, zwłaszcza potrójnie ujemnego raka piersi. Potrójnie ujemny rak piersi to agresywna postać choroby, która jest ujemna pod względem estrogenów, progesteronu i białek receptorowych HER2
Zwiększanie skuteczności immunoterapii
Na podstawie retrospektywnej analizy danych pacjentów i eksperymentów na myszach naukowcy odkryli, że leki antyestrogenowe odwracają działanie estrogenów, przywracając skuteczność immunoterapii.
„Leczenie potrójnie ujemnego raka piersi uległo znacznej poprawie wraz z pojawieniem się immunoterapii” – powiedział starszy autor dr Donald McDonnell, profesor na wydziałach medycyny, farmakologii i biologii nowotworów oraz biologii komórki w Duke University School Medycyny.
„Opracowanie sposobów zwiększania przeciwnowotworowego działania immunoterapii jest głównym celem naszych badań” – powiedział McDonnell. „Tutaj znaleźliśmy prosty sposób na zwiększenie skuteczności immunoterapii w przypadku tego typu raka piersi, a korzyści zaobserwowano nawet w przypadku innych nowotworów, w tym czerniaka i raka okrężnicy”.
Celowanie w białe krwinki w raku
McDonnell i współpracownicy, w tym główny autor Sandeep Artham, pracownik naukowy ze stopniem doktora w laboratorium McDonnell, skupili się na typie białych krwinek zwanych eozynofilami, które zwykle są aktywowane podczas reakcji alergicznych i chorób zapalnych.
Niedawno zidentyfikowano, że eozynofile odgrywają ważną rolę w nowotworach, a zjawisko zwane eozynofilią tkankową związaną z nowotworem (TATE) wiąże się z lepszymi wynikami u pacjentów z wieloma typami nowotworów, w tym rakiem okrężnicy, przełyku, żołądka, jamy ustnej, czerniakiem i rakiem wątroby.
Hormonalny wpływ na wzrost nowotworu
W swoich badaniach zespół Duke’a opisał, jak estrogeny zmniejszają liczbę eozynofilów i TATE u myszy. Hormon ten przyczynia się do zwiększonego wzrostu nowotworu w przypadku raka piersi bez receptorów estrogenowych i czerniaka, których wzrost nowotworu nie zależy od receptorów estrogenowych.
I odwrotnie, terapie antyestrogenowe hamowały sygnalizację receptora estrogenowego i zwiększały skuteczność immunoterapii, spowalniając wzrost guza.
Implikacje kliniczne i przyszłe kierunki
„Odkrycia te podkreślają znaczenie sygnalizacji receptora estrogenowego jako regulatora biologii eozynofili i TATE oraz podkreślają potencjalne krótkoterminowe zastosowanie kliniczne leków antyestrogenowych w celu zwiększenia korzyści immunoterapii w przypadku wielu typów nowotworów” – powiedział McDonnell.
Powiedział, że planowane są badania kliniczne z zastosowaniem eksperymentalnego leku antyestrogenowego zwanego lasofoksyfenem wśród pacjentek z potrójnie ujemnym rakiem piersi.
Referencja: 27 września 2024 r., Postęp nauki.
Oprócz McDonnella i Arthama do autorów badania należą Patrick K. Juras, Aditi Goyal, Prabuddha Chakraborty, Jovita Byemerwa, Siyao Liu, Suzanne E. Wardell, Binita Chakraborty, Daniel Crowder, Felicia Lim, Corinne H. Strawser, Madeline Newlin, Alessandro Racioppi, Susan Dent, Babak Mirminachi, Jatin Roper Charles M. Perou i Ching-Yi Chang.
Badanie otrzymało wsparcie finansowe z grantu Departamentu Obrony Innowatora (W81XWH-18-1-0064), Narodowe Instytuty Zdrowia (R01CA276089, RO1-CA148761) i program SPORE piersi Narodowego Instytutu Raka (P50-CA058223).
