Niepełnosprawna kobieta cierpiąca na ciężki atak astmy zmarła po 39 godzinach oczekiwania na łóżko szpitalne na krześle na ruchliwym oddziale ratunkowym.
Marina Young, lat 46, została zabrana do szpitala Royal Preston w Lancashire z powodu duszności i bólu głowy.
Lekarze szybko zdali sobie sprawę, że będzie musiała zostać przyjęta, ale szpital był pełny, a na oddziałach ratunkowych na łóżko na oddziale czekało ponad 50 osób.
Personel nie docenił powagi jej stanu i nie podał jej specjalistycznych leków ani nie skierował na oddział intensywnej terapii ani do lekarzy zajmujących się chorobami układu oddechowego.
Marina spędziła dwie noce na krześle, a około godziny 10 rano drugiego ranka została znaleziona nieprzytomna, wciąż w pełni ubrana i nasiąknięta własnym moczem.
Marina Young, lat 49, na zdjęciu z siostrzenicą Katie, została zabrana do szpitala Royal Preston w Lancashire z powodu duszności i bólu głowy
Personel nie docenił powagi stanu Mariny i nie podał jej specjalistycznych leków ani nie skierował na oddział intensywnej terapii ani do lekarzy zajmujących się chorobami układu oddechowego
Doszło do zatrzymania akcji serca, a personel próbował ją reanimować.
Kiedy jednak niedługo później przybyła jej siostra, Michelle Young (47 l.), aby podrzucić trochę rzeczy, otrzymała druzgocącą wiadomość, że Marina zmarła.
Wewnętrzne dochodzenie przeprowadzone w szpitalu wykazało, że pani Young, która cierpiała na rozszczep kręgosłupa, nie doznałaby zatrzymania akcji serca, gdyby otrzymała szybsze leczenie i wcześniej została skierowana do lekarzy wyższego szczebla.
Michelle, emerytowana siostra oddziałowa szpitala, powiedziała MailOnline: „Marina zmarła w strasznych okolicznościach.
„To obrzydliwe, że moja siostra może być traktowana z takim brakiem współczucia przez NHS, która ma opiekować się wszystkimi ludźmi, niezależnie od ich ograniczeń fizycznych”.
U Mariny zaraz po urodzeniu zdiagnozowano rozszczep kręgosłupa, który może powodować problemy z poruszaniem się przez całe życie. Była pierwszym dzieckiem w Wielkiej Brytanii, które przeszło przeszczep pęcherza.
Mimo problemów udało jej się żyć samodzielnie, chodzić na krótkie dystanse i być blisko rodziny.
Wieczorem 20 czerwca 2022 r. Michelle zawiozła Marinę do Royal Preston, ponieważ miała świszczący oddech i podejrzewała, że cierpi na atak astmy.
Kiedy przyjechali na miejsce o 19:25, Michelle wyjaśniła pielęgniarkom historię medyczną swojej siostry i chociaż nie pozwolono jej zostać w szpitalu ze względu na ograniczenia związane z Covid-19, utrzymywała regularny kontakt za pośrednictwem SMS-ów. Michelle stwierdziła, że SMS-y ujawniają jej rosnące cierpienie.
W jednej z Mariny, która ze względu na swoje doświadczenia z dzieciństwa bała się szpitali, napisała: „Boję się siedzieć w nocy na krześle i boli mnie głowa”.
Dochodzenie wykazało, że lekarz przyjął Marinę około godziny 21:00 i tuż przed godziną 23:00 20 czerwca, kiedy podjęto decyzję o przyjęciu jej na oddział.
Jednak tej nocy oddział A&E był bardzo zajęty – na oddziale było 109 osób, a około połowa czekała na łóżko.
Chociaż Marina otrzymała antybiotyki w związku z podejrzeniem infekcji, nastąpiło opóźnienie w podaniu nebulizatorów – leków stosowanych w leczeniu astmy – oraz brak powtarzania badań poziomu tlenu we krwi.
Pomimo problemów Marina, na zdjęciu z bratem Michaelem i siostrą Michelle, potrafiła żyć samodzielnie, mogła chodzić na krótkie odległości i była blisko rodziny
Doszło także do opóźnienia w wizycie u starszego konsultanta, a skierowanie do szpitalnego zespołu oddechowego następnego dnia nie zostało podjęte.
Chociaż dalsze badania przeprowadzone 22 czerwca wczesnym rankiem nie wykazały żadnej poprawy stanu Mariny i że cierpi ona na „zagrażającą życiu astmę”, jej opieką nigdy nie przekazano szpitalnego zespołu intensywnej terapii.
22 czerwca około godziny 9:25 Marina z Ribbleton w Lancashire została zbadana przez stażystę, który zauważył, że „mówi krótkimi zdaniami, ale wyraźnie brakowało jej tchu”.
Pielęgniarka zobaczyła ją o 9:44, ale trzy minuty później znaleziono ją leżącą na krześle z zatrzymaniem akcji serca.
Medycy próbowali ją reanimować, ale nie udało się jej uratować.
Michelle wyraziła nadzieję, że śledztwo w sprawie śmierci Mariny, które ma się odbyć jeszcze w tym miesiącu, rzuci światło na sposób, w jaki NHS traktuje osoby niepełnosprawne, w nadziei, że wyciągnie wnioski, które pomogą powstrzymać inne rodziny przed cierpieniem takim jak jej.
Dodała: „Utrata Mariny w tak przerażający sposób była głęboko druzgocąca nie tylko dla mnie, ale także dla naszego taty, George’a, którym Marina opiekowała się, gdy był w trakcie leczenia raka i niestety od tego czasu zmarł. Wierzę, że do śmierci naszego taty przyczynił się stres związany z tym, co przydarzyło się Marinie.
„Jako rodzina mamy nadzieję, że to dochodzenie doprowadzi do zmian i pozwoli uniknąć sytuacji, w której ktokolwiek inny musiałby przechodzić przez to, przez co my musieliśmy przejść”.
Madeleine Langmead, prawniczka ds. zaniedbań medycznych w kancelarii JMW, która reprezentuje rodzinę Mariny w śledztwie, powiedziała: „Marina była bardzo kochaną siostrą i córką, a jej śmierć miała katastrofalny wpływ na jej rodzinę.
„Nic nie jest w stanie przywrócić Mariny powrotu do zdrowia, ale niezwykle ważne jest, aby oddać jej głos i dokładnie przyjrzeć się jej leczeniu.
Marina była bezbronną pacjentką, a jej przypadek mógł mieć szersze konsekwencje dla bezpieczeństwa pacjentów”.
Firma oceni również, czy przeciwko szpitalowi można wnieść jakiekolwiek roszczenie prawne o odszkodowanie.
Rzecznik szpitali klinicznych Lancashire, które prowadzą Royal Preston, powiedział: „The Trust pragnie złożyć szczere kondolencje rodzinie i przyjaciołom Mariny Young.
„Z zadowoleniem przyjmujemy niezależną kontrolę koronera i zobowiązujemy się do dalszego zdobywania wiedzy w wyniku dochodzenia”.
Marina spędziła dwie noce na krześle, a około godziny 10 rano drugiego ranka została znaleziona upadła, wciąż w pełni ubrana i nasiąknięta własnym moczem
Rzecznik szpitali klinicznych Lancashire, które prowadzą Royal Preston, powiedział: „The Trust pragnie złożyć szczere kondolencje rodzinie i przyjaciołom Mariny Young. „Z zadowoleniem przyjmujemy niezależną kontrolę koronera i zobowiązujemy się do dalszego zdobywania wiedzy w wyniku dochodzenia”
Długie oczekiwania na oddziałach ratunkowych powiązano z nadmierną liczbą zgonów i większymi szkodami dla pacjentów, ponieważ ich stan może się pogorszyć przed przyjęciem lub umieszczeniem na oddziale.
Według Royal College of Emergency Medicine (RCEM) w 2022 r. 23 003 osób zmarło po spędzeniu co najmniej 12 godzin na oddziale ratunkowym w oczekiwaniu na opiekę lub przyjęcie do łóżka, co odpowiada mniej więcej jednej osobie na 23 minuty.
Na początku tego roku 39-letnia Inga Rublite zmarła po tym, jak znaleziono ją nieprzytomną pod płaszczem na podłodze oddziału ratunkowego szpitala, gdzie przebywała przez osiem godzin.
Personel Queen’s Medical Center w Nottingham trzykrotnie wywoływał jej nazwisko, ale gdy nie odpowiedziała, założono, że wyszła i wypisano ją ze szpitala. Doznała wylewu krwi do mózgu.
