Badanie przeprowadzone przez Uniwersytet Kolumbii nie odkryli zwiększonego ryzyka autyzmu u dzieci urodzonych w pierwszym roku pandemii lub narażonych na Covid-19 w macicy, co podważa obawy, że pandemia zwiększy wskaźniki autyzmu.
Zamiast tego odkrycia sugerują niższy wynik pozytywny w badaniach przesiewowych na autyzm u dzieci narażonych na Covid-19, na co prawdopodobnie wpływa percepcja rodziców. Naukowcy planują monitorować te dzieci pod kątem innych problemów neurorozwojowych w miarę ich wzrostu.
Badanie ryzyka autyzmu w erze COVID
Według nowych badań przeprowadzonych przez Columbia University Vagelos College of Physicians and Surgeons, dzieci urodzone w pierwszym roku pandemii, w tym te narażone na COVID 19 w macicy nie miały większego prawdopodobieństwa wykrycia autyzmu w badaniach przesiewowych niż dzieci nienaświetlone lub przed pandemią.
Badanie, opublikowane dzisiaj (23 września) w Sieć JAMA otwartato pierwszy raport na temat ryzyka autyzmu wśród dzieci w czasach pandemii.
„Wiadomo, że ryzyko autyzmu wzrasta w przypadku praktycznie każdego rodzaju zniewagi wobec mamy w czasie ciąży, w tym infekcji i stresu” – mówi Dani Dumitriu, profesor nadzwyczajny pediatrii i psychiatrii oraz główny autor badania. „Skala pandemii COVID sprawiła, że pediatrzy, badacze i naukowcy zajmujący się rozwojem zaniepokoili się, że zaobserwujemy wzrost wskaźników autyzmu. Jednak pocieszające jest to, że w naszym badaniu nie znaleźliśmy żadnych oznak takiego wzrostu”.
Należy zauważyć, dodaje Dumitriu, że w badaniu nie uwzględniono diagnozy autyzmu, a jedynie ryzyko rozwoju autyzmu mierzone na podstawie kwestionariusza przesiewowego wypełnionego przez rodziców dziecka. „Jest zbyt wcześnie, aby podać ostateczne dane diagnostyczne” – mówi. „Ale to badanie przesiewowe ma charakter prognostyczny i nie pokazuje, że prenatalne narażenie na Covid-19 lub pandemię zwiększa prawdopodobieństwo autyzmu”.
„Pojawiły się szerokie spekulacje na temat rozwoju pokolenia Covid-19, a to badanie daje nam pierwszy przebłysk odpowiedzi na temat ryzyka autyzmu”.
Badanie ryzyka autyzmu wśród dzieci w czasach pandemii
Zespół Dumitriu badał potencjalny wpływ COVID – stresu u matki i infekcji u matki związanej z pandemią – na rozwój neurologiczny dziecka na różnych etapach od urodzenia w ramach inicjatywy COMBO (COVID-19 Mother Baby Outcomes). Dzieci, które przebywały w łonie matki w pierwszych fazach pandemii, osiągają obecnie wiek, w którym mogą pojawić się wczesne wskaźniki ryzyka autyzmu.
W bieżącym badaniu wzięło udział prawie 2000 dzieci urodzonych w szpitalach dziecięcych Morgan Stanley i Allen Hospital w New York-Presbyterian w okresie od stycznia 2018 r. do września 2021 r. Ryzyko autyzmu obliczono na podstawie odpowiedzi z kwestionariusza przesiewowego neurorozwoju, który pediatrzy przekazują rodzicom w celu oceny zachowania małych dzieci. Porównano wyniki dla dzieci urodzonych w trakcie i przed pandemią oraz dzieci narażonych na Covid-19 wewnątrzmacicznego i bez niego. Badaniu poddano wszystkie dzieci w wieku od 16 do 30 miesięcy.
Pocieszające wyniki najnowszych badań
Naukowcy nie stwierdzili różnicy w wynikach badań przesiewowych w kierunku autyzmu pomiędzy dziećmi urodzonymi przed pandemią a dziećmi urodzonymi w jej trakcie.
„COVID jest nadal dość powszechny, więc jest to pocieszająca wiadomość dla kobiet w ciąży, które martwią się zachorowaniem i potencjalnym wpływem na ryzyko autyzmu” – mówi Dumitriu.
Co zaskakujące, badanie wykazało również, że mniej dzieci narażonych na zakażenie Covid-19 w życiu płodowym uzyskało pozytywny wynik badań przesiewowych na autyzm w porównaniu z dziećmi, których matki nie chorowały na Covid-19.
„Podejrzewamy, że zakażenie koronawirusem w czasie ciąży mogło wpłynąć na ocenę rodziców dotyczącą zachowań ich dziecka” – mówi Dumitriu. „Rodzice, którzy nie chorowali na Covid, mogli doświadczać większego stresu – ze względu na ciągłą obawę przed zachorowaniem i czujność w zakresie zapobiegania infekcji – i mogli częściej zgłaszać zachowania dzieci”.
Czy autyzm może ujawnić się później w dzieciństwie?
W miarę starzenia się dzieci badacze będą je nadal monitorować pod kątem diagnozy autyzmu. Jednak na podstawie obecnych wyników Dumitriu uważa, że wzrost zachorowań na autyzm związany z Covid-19 jest mało prawdopodobny.
„Dzieci, które znajdowały się w łonie matki na początku pandemii, osiągają obecnie wiek, w którym pojawią się wczesne objawy autyzmu, a my nie widzimy ich w tym badaniu” – mówi Dumitriu. „A ponieważ dobrze wiadomo, że środowisko prenatalne ma wpływ na autyzm, jest to bardzo pocieszające”.
Jednak później mogą ujawnić się inne zaburzenia, dlatego badacze będą nadal badać rozwój neurorozwojowy dzieci w miarę ich starzenia się.
Kontekst historyczny i dalsze potrzeby badawcze
Kilka badań niemowląt, które znajdowały się w macicy podczas poprzednich pandemii, klęsk żywiołowych, głodu i czasu wojny, wykazało, że inne zaburzenia neurorozwojowe, potencjalnie wywołane stresującym środowiskiem, mogą ujawnić się w okresie dojrzewania, a nawet wczesnej dorosłości.
„Musimy uznać wyjątkowe doświadczenie i środowisko dzieci urodzonych podczas pandemii – w tym stres rodzicielski i izolację społeczną – i w dalszym ciągu monitorować je pod kątem potencjalnych różnic rozwojowych lub psychiatrycznych” – mówi Morgan Firestein, pracownik naukowy w dziedzinie psychiatrii i pierwszy autor badania.
Odniesienie: „Pozytywne wskaźniki badań przesiewowych M-CHAT-R u dzieci urodzonych w wyniku pandemii”, 23 września 2024 r., Sieć JAMA otwarta.
Dani Dumitriu, lekarz medycyny, jest pediatrą prowadzącym na Oddziale Medycyny Noworodków w szpitalu dziecięcym Morgan Stanley w New York-Presbyterian.
Inni autorzy (wszyscy z Uniwersytetu Columbia i jego filii, o ile nie zaznaczono inaczej) to Angela Manessis, Jen Warmingham, Ruiyang Xu, Yunzhe Hu, Morgan A. Finkel, Margaret Kyle, Maha Hussain, Imaal Ahmed Andréane Lavallée, Ana Solis, Vitoria Chavez, Cynthia Rodriguez , Sylvie Goldman, Rebecca A. Muhle, Seonjoo Lee, Judy Austin, Wendy G. Silver, Kally C. O’Reilly, Jennifer M. Bain, Anna A. Penn, Jeremy Veenstra-VanderWeele, Melissa S. Stockwell, William P. Fifer, Rachel Marsh, Catherine Monk, Lauren C. Shuffrey (Uniwersytet Nowojorski).
Badanie zostało wsparte grantami Narodowego Instytutu Zdrowia Psychicznego (R01MH126531 i T32MH016434) oraz Narodowego Instytutu Zdrowia Dziecka i Rozwoju Człowieka Eunice Kennedy Shriver (K99HD108389 i P2CHD058486).
