W dniu 12 września 2024 r. NASA’S Obserwatorium Dynamiki Słońca zarejestrowało znaczące wydarzenie słoneczne, gdy Słońce wyzwoliło intensywną klasę rozbłysk słoneczny. Sklasyfikowany jako rozbłysk X1.3, osiągnął szczyt o 5:43 czasu wschodniego.
Rozbłyski słoneczne to potężne rozbłyski promieniowania emitowane przez Słońce, gdy energia magnetyczna nagromadzona w atmosferze słonecznej zostaje nagle uwolniona. Rozbłyski te są klasyfikowane na podstawie ich jasności w zakresie długości fal promieniowania rentgenowskiego, od A, B, C, M do X, gdzie A jest najmniejsze, a X najbardziej znaczące. W każdej kategorii liter znajduje się precyzyjniejsza skala od 1 do 9, wskazująca intensywność rozbłysku.
Potencjalne ryzyko, jakie te rozbłyski mogą spowodować dla Ziemi, obejmuje zakłócenia w komunikacji satelitarnej, systemach nawigacji i sieciach elektroenergetycznych. Bardziej intensywne rozbłyski, takie jak te należące do kategorii X, mogą również stanowić zagrożenie dla astronautów, narażając ich na wysokie poziomy promieniowania. Rozbłyski słoneczne mogą wpływać na komunikację radiową, powodować burze radiacyjne, a w skrajnych przypadkach nawet wpływać na klimat Ziemi.
Obserwatorium dynamiki słonecznej (SDO) NASA to misja poświęcona zrozumieniu aktywności słonecznej i jej wpływu na Ziemię i przestrzeń bliską Ziemi. Wystrzelona w lutym 2010 roku sonda SDO jest częścią programu NASA Living with a Star (LWS). Obserwatorium jest wyposażone w zaawansowane instrumenty mierzące pole magnetyczne atmosfery słonecznej, fotografujące powierzchnię Słońca i gromadzące dane na temat emisji ultrafioletu słonecznego.
Do jego kluczowych instrumentów należą Atmospheric Imaging Assembly (AIA), heliosejsmiczny i magnetyczny imager (HMI) oraz eksperyment zmienności ekstremalnego ultrafioletu (EVE), z których każdy dostarcza odrębnych danych kluczowych dla badań fizyki Słońca. Odkrycia SDO pomagają naukowcom ulepszyć prognozy pogody kosmicznej i zrozumieć wpływ Słońca na środowisko Ziemi.
