Naukowcy odkryli dodatkowy zestaw nóg pod głową trylobita gatunekco sugeruje złożoną segmentację, wcześniej nierozpoznaną.
Porównując skamieniałości z Nowego Jorku i Kolumbii Brytyjskiej, zaproponowano nowy model przedstawiający sześć segmentów głowy u trylobitów, co pogłębia naszą wiedzę na temat ich ewolucyjnego pokrewieństwa z innymi stawonogami.
Nowe badanie wykazało, że gatunek trylobita z wyjątkowo dobrze zachowanymi skamieniałościami z północnej części stanu Nowy Jork ma pod głową dodatkowy zestaw nóg. Badania prowadzone pod kierunkiem Amerykańskiego Muzeum Historii Naturalnej i Uniwersytetu Nanjing w Chinach sugerują, że posiadanie piątej pary przydatków na głowie może być bardziej powszechne wśród trylobitów, niż kiedyś sądzono. Opublikowano dzisiaj (12 września) w czasopiśmie Paleontologiabadanie pomaga naukowcom lepiej zrozumieć segmentację głów trylobitów.
Znaczenie segmentacji u trylobitów
Trylobity to grupa wymarłych stawonogów, których żyjącymi krewnymi są homary i pająki. Podobnie jak inne stawonogi, ciała trylobitów składają się z wielu segmentów, przy czym obszar głowy składa się z kilku połączonych segmentów. Podobnie jak w przypadku innych części ciała trylobita (klatka piersiowa i ogon), segmenty te były powiązane z przydatkami, których funkcja wahała się od czucia, poprzez odżywianie, po poruszanie się.
„Liczba tych segmentów i sposób, w jaki są one powiązane z innymi ważnymi cechami, takimi jak oczy i nogi, jest ważna dla zrozumienia pokrewieństwa stawonogów ze sobą, a co za tym idzie, w jaki sposób ewoluowały” – powiedziała Melanie Hopkins, kuratorka i przewodnicząca wystawy Oddział Paleontologii Muzeum.
Segmenty głowy trylobita można policzyć na dwa różne sposoby: patrząc na rowki (zwane bruzdami) na górnej stronie twardego egzoszkieletu trylobita lub licząc pary zachowanych czułków i nóg na spodniej stronie skamieniałości . Rzadko jednak udaje się zachować miękkie przydatki trylobitów, a przyglądając się segmentom głowy trylobita, badacze regularnie stwierdzają rozbieżności między tymi dwiema metodami.
Nowe spostrzeżenia z wyjątkowych skamieniałości
W nowym badaniu Hopkins i jego kolega Jin-Bo Hou z Uniwersytetu w Nanjing zbadali nowo odnalezione okazy wyjątkowo zachowanego trylobita Triartrus jedzący z północnej części stanu Nowy Jork. Te skamieniałości, znane ze złotego połysku konserwującego je zamiennika pirytu, przedstawiają dodatkową, wcześniej nieopisaną nogę pod głową.
„Ten fantastyczny sposób konserwacji pozwala nam obserwować trójwymiarowe wyrostki u setek okazów bezpośrednio z brzusznej strony zwierząt, zupełnie jakby oglądano wyrostki krabów podkowiastych na plaży, chwytając je i obracając do góry nogami” – powiedział Hou.
Model mocowania wyrostka trylobitowego
Dokonując porównań z innym gatunkiem trylobitów, wyjątkowo zachowanym Olenoides ząbkowany ze złóż Burgess Shale w Kolumbii Brytyjskiej Hopkins i Hou proponują model mocowania wyrostków do głowy w stosunku do rowków w egzoszkielecie. Model ten rozwiązuje pozorne niedopasowanie i wskazuje, że głowa trylobita składała się z sześciu segmentów: przedniego segmentu związanego z rozwojowym początkiem oczu i pięciu dodatkowych segmentów, związanych odpowiednio z jedną parą czułków i czterema parami nóg kroczących.
Niniejsze badanie stanowi rozwinięcie analizy przeprowadzonej przez Hou i Hopkinsa Triartrus jedzącyktóre pokazało, że na chodzących nogach znajdują się struktury oddechowe (skrzela) wielkości mikronów, a funkcją niektórych kolców na nogach chodzących jest utrzymywanie tych skrzeli w czystości.
Referencja: 12 września 2024 r., Paleontologia.
DOI: 10.1111/pala.12723
