Ta historia pierwotnie pojawiła się w WIRED Włochy i został przetłumaczony z języka włoskiego.
Igrzyska Paraolimpijskie w Paryżu w 2024 r. pokazały opinii publicznej, jak rozległy, niezwykły i zbyt często ignorowany jest świat sportu osób niepełnosprawnych. Wśród wydarzeń, które cieszyły się największym zainteresowaniem, należy wymienić piłkę nożną dla niewidomych, a dokładniej piłkę nożną 5-osobowej klasy B1, która pokazuje, jak niewidomi sportowcy potrafią wykorzystać niezwykłą świadomość przestrzenną, a także szybkość, precyzję i technikę.
Jak wszystkie dyscypliny uprawiane przez osoby niewidome lub słabowidzące, tak i ta podlega regulacji Międzynarodowej Federacji Sportów Niewidomych (IBSA), założonej w Paryżu w 1981 roku. Oto jak to działa.
Boisko do piłki nożnej 5-osobowej B1
Istnieje rozróżnienie pomiędzy piłką nożną klasy B2/3, w której biorą udział osoby z wadą wzroku, a piłką nożną klasy B1, w której większość graczy jest całkowicie niewidomych: Igrzyska Paraolimpijskie obejmują tylko tę drugą. Piłka nożna klasy B1 rozgrywana jest na prostokątnym boisku o takim samym standardzie jak piłka nożna/futsal 5-osobowy (40 metrów długości i 20 metrów szerokości). Wzdłuż boiska znajdują się deski o wysokości od 1 do 1,3 metra, które uniemożliwiają piłce opuszczenie pola gry.
Gracze
Każda drużyna składa się z czterech zawodników poruszających się (wszyscy są niewidomi i muszą nosić maskę) oraz bramkarza (widzącego lub niedowidzącego), który musi pozostać na swoim obszarze o głębokości 2 metrów, ale może kierować swoimi kolegami z drużyny, udzielając wskazówek podczas obrony. Jednakże podczas gry w ataku gracze poruszający się otrzymują wskazówki od przewodnika ataku, który sam jest widziany i znajduje się za bramką przeciwnika. Kiedy piłka jest w środku pola, trener może udzielać wskazówek swojej drużynie. W przeciwieństwie do tradycyjnej piłki nożnej, nie ma kary za spalonego, co sprawia, że gra toczy się szybko.
Bal i cisza
Bardzo ważne jest, aby nikt poza bramkarzem, przewodnikiem ataku lub trenerem udzielającym wskazówek nie odzywał się podczas meczu. Dzieje się tak częściowo dlatego, że sama piłka jest zbudowana z grzechotek wszytych pomiędzy dętką a skorupą zewnętrzną, co pozwala niewidomym graczom wyobrazić sobie jej lokalizację za pomocą sugestii dźwiękowych. Widzowie proszeni są o zachowanie całkowitej ciszy, aby nie przeszkadzać zawodnikom, którzy muszą polegać na swoim słuchu, np. gdy jeden z zawodników sygnalizuje pozostałym, że wykonuje akcję w stronę przeciwnika. Widzowie mogą kibicować dopiero po zdobyciu gola.
Długość dopasowania
Każdy mecz piłki nożnej 5-osobowych drużyny B1 jest podzielony na dwie połowy po 20 minut każda, z przerwą pośrednią trwającą do 10 minut.
Historia sportu
Wydaje się, że pierwsze zawody w piłce nożnej niewidomych pięcioosobowych miały miejsce w Ameryce Południowej, a pionierem była Brazylia: tak naprawdę pierwsze mistrzostwa w tej dyscyplinie odbyły się w tym kraju w 1980 roku, a Brazylia zawsze zdobywała złoty medal odkąd sport stał się dyscypliną paraolimpijską. Do Europy gra rozprzestrzeniła się kilka lat później, wraz z pierwszymi mistrzostwami Europy odnotowanymi w Hiszpanii w 1986 roku. Od 2004 roku, czyli od Igrzysk Olimpijskich w Atenach, piłka nożna klasy B1 5-osobowej jest oficjalnie zaliczana do dyscyplin paraolimpijskich . W edycji 2024 w Paryżu turniej mężczyzn rozgrywany jest na tymczasowym boisku zbudowanym pod Wieżą Eiffla.
