Badania wskazują, że szpitale przyczyniają się do lokalnego rozprzestrzeniania się infekcji opornych na antybiotyki.
Najnowsze badanie opublikowane w czasopiśmie Kontrola infekcji i epidemiologia szpitalna przez Society for Healthcare Epidemiology of America sugeruje, że członkowie rodzin pacjentów wypisywanych ze szpitali mogą być narażeni na zwiększone ryzyko zarażenia się infekcjami antybiotykoopornymi, powszechnie określanymi mianem superbakterii. Ryzyko to utrzymuje się, nawet jeśli u samego pacjenta nie zdiagnozowano takiej infekcji, co wskazuje, że szpitale mogą przyczyniać się do rozprzestrzeniania się opornych bakterii w społeczeństwie.
Kiedy u niedawno hospitalizowanych pacjentów zdiagnozowano superbakterię – zakażenie gronkowcem złocistym opornym na metycylinę (MRSA), ryzyko dla mieszkających z nimi krewnych było jeszcze większe. Im dłuższy pobyt krewnego w szpitalu, nawet bez rozpoznania MRSA, tym większe ryzyko dla członków rodziny.
„Pacjenci mogą zostać skolonizowani MRSA podczas pobytu w szpitalu i przenieść MRSA na członków swojego gospodarstwa domowego” – powiedział dr Aaron Miller, główny badacz w badaniu i adiunkt naukowy w zakresie chorób zakaźnych chorób wewnętrznych na Uniwersytecie Uniwersytet Iowy. „To sugeruje, że szpitale przyczyniają się do rozprzestrzeniania się MRSA w społeczeństwie poprzez wypisywanych do domu pacjentów, którzy są bezobjawowymi nosicielami”.
Zalecenia dla szpitali
Miller zaleca, aby szpitale ulepszyły praktyki kontroli zakażeń, w tym badania pod kątem kolonizacji MRSA, szczególnie przy wypisie, nawet jeśli nie ma żadnych objawów zakażenia. Powiedział, że można śledzić kolonizację i infekcje MRSA wśród pacjentów szpitali i ich kontaktów domowych, aby skuteczniej identyfikować i ograniczać przenoszenie.
„To ważne badanie ilustruje ryzyko rozprzestrzeniania się opornych patogenów związanych z opieką zdrowotną i podkreśla zasadnicze znaczenie praktyk w zakresie podstawowych infekcji” – powiedział prezes SHEA Thomas Talbot, lekarz medycyny, główny epidemiolog szpitalny w centrum medycznym Uniwersytetu Vanderbilt. Talbot nie był zaangażowany w badania. „Higiena rąk, czyszczenie środowiska i standardowe interwencje mające na celu ograniczenie kolonizacji gronkowców mają kluczowe znaczenie dla zapobiegania rozprzestrzenianiu się opornych bakterii w placówkach opieki zdrowotnej”.
Zrozumienie MRSA
Zakażenia MRSA nazywane są superbakteriami, ponieważ nie reagują na powszechnie stosowane antybiotyki, co utrudnia ich leczenie. MRSA na ogół występuje u osób, które przebywały w szpitalu lub innej placówce opieki zdrowotnej, takiej jak dom opieki, ale MRSA rozprzestrzenia się również poza szpitalem, zwykle poprzez kontakt skóra do skóry. Większość osób zakażonych MRSA nie ma żadnych objawów, ale bakteria może spowodować bolesny obrzęk, jeśli dostanie się pod skórę, a jeśli rozprzestrzeni się na inne części ciała, takie jak krew lub płuca, może być śmiertelna.
Badacze wykorzystali obszerną bazę danych roszczeń ubezpieczeniowych, obejmującą 158 milionów zarejestrowanych osób mających co najmniej dwóch członków rodziny objętych tym samym planem, aby dowiedzieć się, w jaki sposób MRSA rozprzestrzeniał się po pobycie kogoś w gospodarstwie domowym w szpitalu.
Przeglądając 424 512 przypadków MRSA wśród 343 524 ubezpieczonych, w badaniu stwierdzono 4724 przypadki potencjalnego przeniesienia MRSA na członka rodziny od krewnego, który niedawno przebywał w szpitalu i u którego zdiagnozowano MRSA. Ustalili także 8064 potencjalne przeniesienia wirusa MRSA po hospitalizacji członka rodziny, który nie był zakażony MRSA.
„Ważne jest, aby nie przeceniać ryzyka pobytu w szpitalu” – powiedział Miller. „Chociaż zidentyfikowaliśmy istotny czynnik ryzyka przeniesienia wirusa w gospodarstwie domowym i społeczności, ryzyko bezwzględne pozostaje stosunkowo niskie”.
W przypadku osób, które miały kontakt z niedawno hospitalizowanym członkiem rodziny zakażonym MRSA, prawdopodobieństwo zakażenia MRSA było ponad 71 razy, czyli 7000%, większe w porównaniu do osób, które nie miały członka rodziny, który był hospitalizowany lub narażony na działanie MRSA w ciągu ostatnich 30 dni .
Posiadanie w gospodarstwie domowym członka rodziny, który był hospitalizowany, ale nie był zakażony MRSA, zwiększało ryzyko zarażenia krewnego MRSA w ciągu miesiąca po wypisaniu ze szpitala o 44%.
Im więcej czasu członek rodziny spędził w szpitalu, tym większe prawdopodobieństwo, że ktoś w jego gospodarstwie domowym zostanie zakażony MRSA. Jeżeli w poprzednim miesiącu pacjent przebywał w szpitalu przez jeden do trzech dni, ryzyko, że jego krewny zarazi się MRSA, wzrasta o 34% w porównaniu z osobami, które w ostatnim czasie nie były hospitalizowane w gospodarstwie domowym. Jeśli członek rodziny był hospitalizowany przez cztery do 10 dni, ryzyko zakażenia MRSA u krewnego było o 49% wyższe, a w przypadku hospitalizacji dłuższej niż 10 dni ryzyko zakażenia krewnego w tym samym gospodarstwie domowym wzrosło o 70% do 80 %.
Inne czynniki związane z zakażeniami MRSA wśród członków gospodarstwa domowego obejmowały liczbę innych chorób, wcześniejsze stosowanie antybiotyków i obecność małych dzieci w rodzinie.
Odniesienie: „Hospitalizacje członków rodziny zwiększają ryzyko zakażenia MRSA w gospodarstwie domowym” Aaron C. Miller, Alan T. Arakkal, Daniel K. Sewell, Alberto M. Segre, Bijaya Adhikari, Philip M. Polgreen i For The CDC MInD -Grupa Opieki Zdrowotnej, 7 sierpnia 2024 r., Kontrola infekcji i epidemiologia szpitalna.
DOI: 10.1017/ice.2024.106
