UGC 10043 to galaktyka spiralna widziana z boku, charakteryzująca się wyraźnym pasem pyłu i wyraźnym zgrubieniem, które sugeruje interakcję z pobliską galaktyką karłowatą. Obrazy, uchwycone w ramach długoterminowego gromadzenia danych przez Hubble’a, dają głęboki wgląd w jej strukturę i powstawanie.
Co to za obiekt astronomiczny? Na pierwszy rzut oka nie przypomina typowych galaktyk, mgławic, gromad gwiazd czy gromad galaktyk często rejestrowanych przez Hubble’a. Co zaskakujące, jest to galaktyka spiralna zwana UGC 10043 — oglądana z naszej perspektywy od strony krawędzi. Położona około 150 milionów lat świetlnych od nas, w gwiazdozbiorze Węża, UGC 10043 jest stosunkowo rzadkim przykładem galaktyki spiralnej widzianej z boku.
W tej orientacji dysk galaktyki wygląda jak ostra, cienka linia przecinająca przestrzeń, podkreślona uderzającym pasem pyłu. Pył ten, rozmieszczony wzdłuż ramion spiralnych, oglądany z boku wygląda szczególnie gęsto i przypomina chmurę. Za tym pyłem słabe przebłyski światła odsłaniają w ramionach aktywne obszary gwiazdotwórcze. Być może najbardziej uderzające jest świecące, jajowate zgrubienie centralne galaktyki, rozciągające się znacznie powyżej i poniżej dysku. To zgrubienie, częsta cecha galaktyk spiralnych, zawiera gwiazdy krążące nad i pod płaszczyzną dysku, choć rzadko jest tak widoczne na typowych obrazach galaktyk.
Niezwykle duże wybrzuszenie UGC 10043 w stosunku do dysku może wynikać z oddziaływań grawitacyjnych z pobliską galaktyką karłowatą, z której wydaje się wysysać materię. Ta interakcja może również wyjaśniać wypaczony kształt dysku, który wygina się w górę na jednym końcu i w dół na drugim.
Podobnie jak większość pełnokolorowych zdjęć Hubble’a opublikowanych przez ESA/Hubble, to zdjęcie jest złożeniem złożonym z kilku pojedynczych zdjęć wykonanych przez Hubble’a w różnym czasie i rejestrujących różne długości fal światła. Dokładne obrazy użyte na pasku bocznym możesz zobaczyć na tej stronie. Godnym uwagi aspektem tego obrazu jest to, że dwa zestawy danych Hubble’a zebrano w odstępie 23 lat, w latach 2000 i 2023! Długowieczność Hubble’a nie tylko umożliwia nam tworzenie nowych i lepszych zdjęć starych celów; zapewnia także długoterminowe archiwum danych, które staje się coraz bardziej przydatne dla astronomów.
